Ίσως ο ιππόκαμπος ν' αλλάξει τα γυαλιά του

Ο υπαρξιστής εαυτός μου έπεσε σε κώμα. Για την ακρίβεια εγώ του έκανα την αναισθητική ένεση. Το θέμα έμοιαζε να οδηγεί στο πουθενά γι' αυτό αποφάσισα να αφοσιωθώ στο παράλογο. Ένας γείτονας που μιλάς μαζί του καθημερινά, ξέρεις κάποια πράγματα γι' αυτόν, είναι μέρος της ζωής σου και αποφασίζεις να τον γνωρίσεις σε βάθος. Κάτι υπερβατικό, πέρα από τη δίνη του εαυτού και κάτι που ίσως αξίζει το κόπο, μακρία από ερωτήματα τύπου "τι σκατά κάνω εδώ;" Καλή ξεκούραση σε όλους.

Playlist

Cynic - Focus
Μα τι παιχτούρα είναι αυτός ο Sean Malone!

Neurosis - Through Silver in Blood
Σκοτάδι. Αίμα. Κάθαρση.

Coldplay - Viva la Vida
Το κατέβασα για ένα φίλο αλλά τελικά αποδείχτηκε μια πολύ-πολύ ευχάριστη έκπληξη

SunnO))) - OO Void
Μουσικός διαλογισμός. Τι άλλο να πεις;

Ulver - Silencing the Singing
Ηλιθιωδώς το είχα ξεχάσει. Απλά τέλειο!

Ο - Ο - Ο

Θέλω να αποκλείσω κάθε είδους κοινή σκέψη από το μυαλό μου και να αφοσιωθώ μονάχα στις τρεις πλευρές της ύπαρξης που όλοι έχουμε: Είμαι, Μη-είμαι, Θέλω-να-είμαι.

Πιστεύω σε τρεις εαυτούς, πατριούς, ψυχοκράτορες.

Με τυρρανάνε αυτές οι πλευρές, μάχονται για να εξοντώσουν η μία την άλλη και γράφω γρήγορα σα να προσπαθώ να προλάβω να πω αυτά που θέλω, πριν γίνω στάχτη σα το τσιγάρο μου. Όχι πως θα έχει κάποια ουσία, άλλωστε η ματαιότητα είναι κάτι το οικουμενικό, το εκάστοτε νόημα το καθορίζουμε εμείς για να μη τρελαθούμε, εκτός και αν αυτή είναι η θεραπεία. Αν ισορροπήσουμε κάποτε τις τρεις πλευρές μας, τότε ίσως γίνουμε κάτι.

Χρόνος/Κρόνος

Μονάχα ο παγωμένος χρόνος έχει νόημα, να φυτεύεις αναμνήσεις και να τις αφήνεις να σε χαράζουν, να σου καίνε τα πνευμόνια.
Από την αφόρητη ανάσα του χρόνου δε γλίτωσε κανείς. Του πραγματικού χρόνου όμως , όχι αυτού του συναινετικού μπούσουλα που κάποιοι υπέγραψαν χωρίς την άδειά μας. Κάποια σχέση πρέπει να έχει και με τον Κρόνο, που έτρωγε τα παιδιά του. Δίας προσπαθούμε να γίνουμε, να καταφέρουμε να μας βυζάξει μια κατσίκα πριν καταλήξουμε αναλώσιμη βορά.

Ιστοριούλα

Οι μύκητες από τον Γιογκώθ αποφάσισαν να βρουν αλλού καταφύγιο και αποίκησαν την Φλώρινα καθώς το κλίμα τους ενέπνεε. Εκεί κατέλαβαν το σώμα ενός νεαρού ζωγράφου όταν αυτός τους είπε "ρε τι μούτρα είναι αυτά;" Από τότε όποιος έβλεπε τον νεαρό ζωγράφο τρελαινόταν, χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα από το ημερολόγιο ενός φίλου του πριν και αυτός παραδωθεί στη τρέλα: "..δεν αντέχω άλλο κυλιέμαι στα σκατά της παράνοιας μέρες τώρα και το μόνο που έχω στο μυαλό μου είναι αυτό το ανίερο μάτι, ω Θεέ μου αυτό το μάτι από το τυφλό χάος του Αζαδώθ του ανείπωτου, συνάμα με τους τρομερούς ήχους του φλαουτου των τράγων ακολούθων του, αχ πώς θα πάρω πτυχίο τώρα γαμώ τα κουτάκια μου γαμώ..."

Έχω πολύ χρόνο όπως καταλάβατε και η σκέψη των διακοπών με έχει βαρέσει στο κεφάλι ολίγον τι. Ελπίζω να σ' άρεσε Πάνο.

Αστρόσκονη

H χορδή που συνδέει το κεφάλι μου με τ' άστρα ταλαντεύεται συνέχεια από κάτι και μου προκαλεί αναγούλα. Δεν θα τ' ονόμαζα θεό, η κρίση του παραείναι ακέραιη και το μίσος του τυφλό.

Ένα πέτρινο κεφάλι δράκου ρίχνει το τοξικό του σάλιο στον ώμο μου. Πέντε άμορφα σώματα, σα μαύρα φαντάσματα προσκυνούν ένα τεράστιο πιάνο στη κορυφή ενός βουνού. Δεν ξέρω γιατί αυτές οι εικόνες μου μιλούν όποτε κλείνω τα μάτια. Μάλλον καταλαβαίνουν πως δυσκολεύομαι να γυρίσω το κεφάλι.

Παρατηρώντας μονάχα δύο σκούρα βότσαλα απ' όλα τα πράγματα του κόσμου σα να είναι τα μόνα που έχουν σημασία.

Πετσοκόβω τη χορδή, πετσοκόβω τα δεσμά και ουρλιάζω καθώς η αστρόσκονη μπαίνει στα αμύητα πνευμόνια μου.

κι ανεβαίνω

ή μήπως

βουλιάζω;

Τροφή...

...για τα αυτιά :

Ο.S.I. - Free
Nachtmystium - Assassins
Σπύρος Χαρμάνης
Enslaved - Monumension
Tom Waits - Live in London 2004

...για τα μάτια :

Janelle McKain

Σκοτώνοντας μια αμφιβολία εν τη γεννέσει της.

- Χτες προσπάθησα να συντονίσω τους χτύπους της καρδιάς μου με το παλμό των άστρων. Απέτυχα.
- Απέτυχες γιατί προσπάθησες. Κάποια πράγματα είναι ακόμα αυτονόητα.
- Έχω και κάτι πολυαισθητηριακά deja-vu τελευταία...
- Μόνο όταν αντιληφθείς κάτι με όλες σου τις αισθήσεις μπορείς να το καταλάβεις πραγματικά. Γι' αυτό είναι τα deja-vu.
- Επώδυνο ακούγεται μα αμφιβάλλω αν όντως μπορεί να γίνει...
- Τότε θα πρέπει να σε σκοτώσω γιατί δε μπορώ να σε δω...

Ρ

αρ

ρυθμία

απόσβεση

χρόνου

ράθυμα

βήματα στο

υπέρ

πέραν

γέννηση

του θεριού

θάνατος

του αγοριού

θερίζει

στη ψυχή του

καρπούς

της νιότης

Imprisonment of Flesh

Προσευχή

Καλημέρα φόβε
που παραμορφώνεις τη ψυχή,
σ' ευχαριστώ που μ' αφήνεις να είμαι τα πάντα,
που πετάς αναμνήσεις στους τοίχους,
σαν αίμα από πυροβολισμό.
Σ' ευχαριστώ που αφήνω τα ίχνη μου στην ακροθαλασσιά,

που είμαι ελεύθερος σαν πιόνι του σκάκι.

Καληνύχτα φόβε.

Playlist

Mothlite - Flax of Reverie
Samael - Ceremony of Opposites
Virus - The Black Flux
Spiritual Beggars - Another Way to Shine
AC/DC - Black Ice

Tree of Life and Death

Γιατί γράφω;

Ο λόγος είναι προφανής και τον έδωσε ο Βίκτωρ Ουγκώ όταν έγραψε τη Παναγία των Παρισίων. Αυτή η λέξη ήταν και η αφορμή για να το γράψει άλλωστε, όταν την είδε χαραγμένη (στα Ελληνικά παρακαλώ) σε έναν τοίχο του καθεδρικού: Ανάγκη. Το θέμα είναι άλλο όμως. Δε ξέρω αν φταίει το κρύο που έπιασε για τα καλά εδώ, πάντως εδώ και καιρό ψάχνω ένα νόημα σε όλα αυτά. Το να γράφεις για να εκφράσεις κάτι είναι κάτι καλό, όταν μπαίνεις στη διαδικασία (ή πέφτεις στη λούμπα) του να τα βγάλεις προς τα έξω και ειδικά στο πράγμα που λέγεται ίντερνετ, γίνεται από εμμονή μέχρι μηχανισμός εγωκεντρικότητας. Τουλάχιστον η εμπειρία μου αυτά μου υπαγορεύει. Εγώ απλώς κάθομαι, καπνίζω και ακούω noise.
Ποια ανάγκη ικανοποιώ με όλα αυτά, γιατί ένα κομμάτι μου θέλει να κάνει επιτυχημένο το blog αυτό χωρίς αποτέλεσμα, τι σκατά παραπάνω θέλω να αποδείξω όταν μπορώ απλά να τα στέλνω στους φίλους μου ή σε άλλη περίπτωση να τα κρατάω σε κάποιο συρτάρι; Διαδικτυακός υπαρξισμός μοιάζει αυτό το παραλήρημα. Δε προσπαθώ να βγάλω άκρη σε αυτά τα ερωτήματα αλλά γράφοντάς τα μοιάζουν κάπως πιο απλά. Ήδη ένα κομμάτι μου, μου λέει τι μαλακίες γράφεις;
Μέσα από όλα αυτά, το χάος του ίντερνετ, το μανδύα του τέρατος του χιονιού, να θέλω να αντιστρέψω αυτά που στερήθηκε ο σάρκινος μανδύας μου. Δεν έχει σημασία καθώς έχω συνηθίσει να κάνω πράγματα απλά για να τα κάνω χωρίς περαιτέρω επεξηγήσεις.

Lethargy

ΑποΣύνθεση

Χαζεύοντας το είδωλο μου που λιώνει,
ταΐζοντας τον εγωισμό μου με λευκό θόρυβο
και μαστιγώνοντας τον για να βγάλει λέξεις,
λέξεις ώστε να γεμίσω τα κενά

Προσπαθώντας να βρεις τα ίχνη σου
μέσα σε μια αμμοθύελλα
από σάλιο να φτιάξεις ένα ακόμα κουκούλι
μήπως και είναι αυτή η τυχερή σου μεταμόρφωση

Προσπαθώντας να δημιουργήσω ένα περιβάλλον
για να δικαιολογήσω το φθαρτό των ιδεών μου
τη ματαιότητα των σκέψεών μου
ώσπου να βρω ένα ρυθμό σ' αυτή τη διάσταση

και να λογίζομαι ως κάτι απάνθρωπο

Yin - Yang

Life's embrace

Γαλάζια φλόγα

Έφυγα με το αίμα του τράγου κάτω από τα νύχια μου. Η γαλάζια φλόγα ήταν μια ουτοπία, ίσως ήταν ζωοδόχος, μα μου μιλούσε σαν κατάρα. Ακόμα τα νοήματα είναι θολά. Πρέπει να πέσω πολλές φορές ακόμα στη παγίδα των παλμών πριν αρχίσω να μιλάω για σοφία. Η γαλάζια φλόγα, μια έννοια που ίσως να μην αποκτήσω όσο κι αν της χαμογελάω, καθώς δεν μου έριξε ούτε δεύτερη ματιά. Γύρισα πίσω αποχαυνωμένος και έσπασα το καθρέφτη,βρίζοντας τον για τις κακές του συμβουλές.

Πώς;

Μονόκεροι τα λόγια των ξένων
ηχηρές παύσεις της σιωπής
πώς να ζωγραφίσεις μια φιλοδοξία
σε στραβό χαμόγελο;

Touch

Ο τράγος και η σπηλιά

... ένας τράγος με στραβά δόντια φύλαγε την είσοδο της σπηλιάς, πήγαινε πέρα δώθε σα να ήταν σε κουνιστή πολυθρόνα. Μου μίλησε για τη γαλάζια φωτιά, αρχαία ιστορία, φοβόμουν να ακούσω, ήθελα να φωνάξω μα δε θα με άκουγε κανείς. Μύριζα τις πέτρες και το βρεγμένο χορτάρι, ποθούσα να μπω μέσα, να συνεχίσω το φονικό. Κατάλαβε τις προθέσεις μου ο τράγος και χαχάνισε, αναρωτήθηκα γιατί έπρεπε πάντα να υπάρχει ένας φύλακας. Τότε εκείνος σούφρωσε το μουσούδι του και παραμέρισε. Μέσα στη σπηλιά άκουγα βιολιά ή ήταν μέλισσες που μάλωναν, δε ξέρω. Παγωμένο νερό έσταζε στο κεφάλι μου. Προχώρησα περιμένοντας να δω κάποιον αλλά δεν είδα τίποτα παρά μόνο πυγολαμπίδες και φωνές μέσα στο μυαλό μου. Πού σκατά ήταν; Από ποιόν έπρεπε να ακούσω αρχαίες ιστορίες, σε ποιόν έπρεπε ν' αρνηθώ τα πάντα; Βγήκα έξω ζαλισμένος και ο τράγος με κοιτούσε στα μάτια, με κοιτούσε με τα μάτια μου...

tsilyalp

Ocrilim - ANNWN
Ένας τύπος με μονάχα μια κιθάρα (και κάποιες σκόρπιες μπασογραμμές) γυροφέρνει πότε τους Thorns του Grymyrk, πότε τους Sunn του Black One και πότε τη μαλακία που τον δέρνει (κομψά το έθεσα). Ανυπόφορο σε κάποιες φάσεις, συγκλονιστικό σε άλλες, πολύ καμμένο άκουσμα με θεϊκό artwork δια χειρός Aaron Turner.

Strapping Young Lad - City
Τσαντίλα, παράνοια και industrial thrash metal. Αυτά είναι!

Satyricon - The Age of Nero
Σαφώς καλύτερο από την προηγούμενη γλυκοπατάτα που έβγαλαν. Πιο σκοτεινό, πιο ¨ξινό" αλλά και πάλι όχι κάτι τρομερά καλό. Ακούγεται ευχάριστα πάντως.

Los Natas - El Hombre Montana
Στονεριά απο Αργεντινή, κομματάκι υποτονικό αλλά οκ.

The Pierces - Thirteen Tales of Love and Revenge
Τρελό κόλλημα από το πουθενά. Φρέσκο και εθιστικό pop/rock με μπόλικες folk αναφορές από δύο ωραιότατες κοπελιές από την Αλαμπάμα.

1=3

Ι

Γεμίστε το άγονο χωράφι σας
με τους σπόρους αυτών που σας πρόδωσαν
χαϊδέψτε το λευκό φως που τα περιβάλλει
τρυπηθέιτε από τα κλαδιά που φύτρωσαν εκεί
σαν φωτιά κάτω από πάγο

ΙΙ

Σταμάτα να αναρωτιέσαι
ανέπνευσε το αίμα
γεύσου το καπνό
απόλαυσε το βόμβο των εντόμων
που δε μπορείς ν' αποκτήσεις

ΙΙΙ

Θα 'θελα να φτύσω στο στόμα
την αιωνιότητα και να δεχθώ
τη τιμωρία μου
κλείνοντας το μάτι σ' όλα
τα μάτια που δε με κοίταξαν ποτέ

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

Οι Mastodon βγάζουν νέο δίσκο στις αρχές του 2009. Θα φάω τα νύχια μου μέχρι τότε αλλά πιστέυω να αξίζει το κόπο.. Το άλμπουμ θα λέγεται Crack the Skye και θα έχει 7 κομμάτια διάρκειας 50 λεπτών. Άιντε να δούμε...

www.mastodonrocks.com

The Hill of Dreams

Αυτές τις μέρες διαβάζω τον Λόφο των Ονείρων του Arthur Machen. Ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε έναν περίπου αιώνα πριν αλλά είναι τόσο επίκαιρο στο θέμα που πραγματεύεται που σε κάνει και απορείς Το συνιστώ λοιπόν σε όσους γράφουν ή σκέφτονται να γράψουν (γιατί αυτό είναι το βασικό θέμα του) γιατί εστιάζει ακριβώς σ' αυτά που βιώνουμε όλοι εμείς που προσπαθούμε να βάλουμε τις σκέψεις μας σε λέξεις και ιδιαίτερα αυτοί που θέλουν να παρουσιάσουν κάτι διαφορετικό. Τις πράξεις για να καλέσουμε την έμπνευση, την αγωνία για το αποτέλεσμα, την υπεροψία κάποιων εκδοτών ή μεσολαβητών που νομίζουν πως οι συγγραφείς γεννιούνται πετυχημένοι και δε καταδέχονται ούτε να σχολιάσουν κάτι. Πραγματικά σπουδαίο βιβλίο και είμαι μόνο στη μέση...

Παράλογη νοσταλγία

Πίσω στο κέντρο, όπου όλα καταλήγουν
εκεί που οι μύγες βουίζουν κατανυκτικά
ένα ταξίδι χωρίς προορισμό
σε μια τεράστια δυσαρμονία
επωάζεται η αδάμαστη έννοια της ανάγκης
βουτιά σε παγωμένα νερά,
στη ψεύτικη εδέμ της σεροτονίνης
όλα γυρνάνε πάντα γύρω από το ίδιο σημείο
το διαμαντένιο μάτι του κυκλώνα
που πηγάζουν όλα αυτά που δε παραδέχεσαι
είναι δηλητήριο η παράλογη νοσταλγία

Τυφλός ήλιος

Παρέα με τους νευρώνες, αγκαλιά
φιλώντας ένα τοίχο
μια σταγόνα μέλι στάζει από το ταβάνι
και βλαστημώ που δε μπορώ να τη γευτώ

-ξεχνώντας πως είναι παρελθόν-

Επέλεξα να μη πιστεύω σε τίποτα
παρά μόνο σ' αυτά που με εξιλεώνουν
να σταθώ μπροστά τους γυμνός και γδαρμένος
με την ελπίδα του λήθαργου πίσω από το κεφάλι μου
μια σταγόνα ουίσκι και λίγος καπνός
υπόσχονται δύο λεπτά πρωτόγνωρης μαγείας

+αλλά ως εκεί+

Έτσι θα πρέπει να νιώθουν οι σκιές κάτω από το φως
εύχονται να ζούσαν χωρίς τη παρουσία του
και τότε όλες οι ματαιότητες θα έπαιρναν μορφή
και όλα θα ήταν διαφορετικά
θα είχαμε τυφλώσει τον ήλιο και θα
γευόμασταν ανενόχλητοι το μέλι

Λήθη

Σαν λωτός έτοιμος να κατασπαραχθεί
φυτεύω μια μήτρα στο σαλόνι μου


να ξεχάσω και να κοιμηθώ
να ξεράσω και να θυμηθώ


μυρμήγκια πίσω από τα μάτια μου
χορεύουν σα τρελά και δε μπορώ να δω
οικίες εικόνες

η μήτρα γεννά σκόνη αμφισβήτησης
την αγκαλιάζω σα να' ναι νεκρή αδερφή


γλύφω το φρούτο της λησμονιάς
και ύστερα φτύνω
ακούγοντας τους σπόρους του
να μου χαράζουν τα δάχτυλα

Χε χε χε!

Τι πετυχαίνεις κατά τύχη καμιά φορά...

Ενισχυμένη playlist

Pelican- After the Ceiling Cracked DVD
Burst- Lazarus Bird
Burning Witch- Crippled Lucifer
SunnO)))- White 2
Cult of Luna- Cult of Luna
Iron Maiden- Seventh Son of a Seventh Son
Seaholder- Demo 2006

Διακόρευση(Skin Fruit Tree)

ΦΑΕ ΜΕ

Xωσίματος συνέχεια

Μιας και είμαι στη φάση τώρα να ευχηθώ να φάνε σκατά όλοι αυτοί οι ψευτοηθικολόγοι της κωλάρας που:
α)Ακύρωσαν τη συναυλια των Dead Congregation στη Θεσσαλονίκη γιατί το support group λεγόταν Necros Christos. 15ος αιώνας και βγάλε!
β)Απαγόρεψαν τη διανομή υποτίτλων από τα διάφορα sites που ασχολούνται με σειρές και ταινίες.
Βλέπετε όποτε τους συμφέρει το παίζουν νομιμόφρονες και χριστιανοί ενώ αλλού σιωπούν. Δεν έχω να πω κάτι άλλο παρα μόνο ντροπή τους.

Μουσικές διαπιστώσεις

1) Στο λεωφορείο σήμερα κοίταζα τρεις κωφάλαλες κοπέλες. Σκεφτόμουν λοιπόν, όσο "κάπως" κι αν ακούγεται, πως είναι τυχερές μέσα στην ατυχία τους που δεν έχουν ακούσει ποτέ Βίσση, Τσαλίκη, Ρουβά και όλα αυτά τα καρκινώματα της μουσικής που οι υπόλοιποι τρώμε στη μάπα θέλοντας και μη.
2) Ακούγοντας ραδιόφωνο στο ίδιο λεωφορείο αναρωτήθηκα πόσο ανόητο μου φαίνεται να παίρνει κάποιος τηλέφωνο σε έναν σταθμό και να ζητάει π.χ. το Paradise City ή το Smells Like Teen Spirit και να του το βάζουν και από πάνω. Δηλαδή ρε φιλαράκι τι μας λες τώρα, πως είναι ξέρω γω δυσεύρετα κομμάτια που δε παίζονται συχνά ή ότι δεν τα έχεις στη δισκοθήκη σου; Αυτό πάει και στους παραγωγούς φυσικά. Δε ξέρω αν είναι δικός μου κομπλεξισμός που αντιπαθώ τα κομμάτια-"σούπες" σε μαγαζιά και ραδιόφωνα αλλά νιώθω πως έχω δίκιο σ' αυτό το θέμα. Quest for Fire, όχι The Trooper, καταλάβατε;
3) Το καινούριο άλμπουμ των Burst γαμάει!

Μεταμόρφωση

διαλύω τη

λ

έξη

νιώθω για κάτι καλύτερο

από ρουτίνα

μέθ

εξη

σε κάτι ανείπωτο που ζεί

στα όνειρα μέχρι να

φ

έξει

ξύνω το δέρμα μου
και τρέχω

Perspective

Playlist!

Darkspace- Darkspace III
Αν ο Πλούτωνας ήταν μουσική θα ήταν σίγουρα οι Darkspace.

Rorcal- Myrra Mordvynn Marayaa
Από Ελβετία και ετούτοι εδώ. Σκοτεινό post-sludge(κάπως πρέπει να το πω έτσι;), φέρνοντας στο μυαλό τους The Ocean κυρίως. Τους έχουμε στα υπ' όψη για το μέλλον.

Rosetta- The Galilean Satellites
Σε παρόμοια χωράφια κινούνται και οι Αμερικάνοι με πιο αποκαλυπτική ατμόσφαιρα στη μουσική τους. "Excelent, my dear Smithers!"(Simpsons αστειάκι)

Mare- Mare ep
Η μοναδική κυκλοφορία αυτών των απίστευτων Καναδών. Repeat,repeat,repeat!

Neurosis- A Sun That Never Sets
Πω πω ρε φίλε αυτό το Stones From the Sky...

(Β)ίωση

από
τραβιόμαστε
από δω
το κόσμο
από
λύουμε
ά
πραγοι
κατά
θλίψη
από μας
κατά
στρεφόμαστε
στη σιωπή
προς
αρμόζουμε
προ
σώπα
όσο
πρός
παθούμε
σ΄έναν
ανθό
να
ανά
παυθούμε
κατά
κοποι
από
την ανάπαυλα
το μυαλό
ανά
τρέπουμε
τη φυγή
επί
στρέφουμε
αιω
ρουμαστε

Σιωπή!

Α & Ω

Tom...

Μια μικρή αναφορά θα κάνω εδώ σε έναν από τους αγαπημένους μου μουσικούς και μάλλον τον αγαπημένο μου στιχουργό.
Κατ' αρχάς τον Tom Waits δε μπορείς να τον περιγράψεις με μουσικούς όρους, παρά μόνο να τον νιώσεις. Όπως μου είχε πει ο φίλος μου ο Τάκης, αυτό είναι ο,τι κοντινότερο σε περιγραφή, φαντάσου ένα σκοτεινό μπαρ με ένα σκονισμένο πιάνο, πολύ καπνό και ουίσκι. Εκέι συναντάς τον Waits, εκέι που πας για να ξεχάσεις αλλά θυμάσαι μα αυτό σε κάνει τελικά καλύτερα. Τον ακούς να τραγουδά με αυτή την ανεπιτήδευτη μα τόσο ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΗ φωνή στίχους που ορκίζεσαι πως έχει γράψει για σένα, λες και σε ξέρει. Λοιπόν σε ξέρει πίστεψε με, όλους μας ξέρει κι ας μη μας έχει δει από κοντά γιατί έτσι είναι ο Tom. Βουτάει μέσα στη ψυχή του, συναντώντας και τις δικές μας ταυτόχρονα, μαζεύει εμπειρίες, γράφει αλήθειες και παίζει καθαρτικές μελωδίες. Δεν έχει σημασία αν είναι πιάνο, κιθάρα ή σαξόφωνο. Το θέμα είναι πως σε πιάνει από τον ώμο και περπατάτε μαζί στη πόλη μέσα στο ψιλόβροχο και τη καταχνιά συζητώντας με τις ώρες. Μισό λεπτό Tom, βάζω το παλτό μου και φεύγουμε...
Εντελώς ενδεικτικά θα αναφέρω μερικούς δίσκους του που λατρεύω, έτσι για το μουσικό της υπόθεσης: Blue Valentine, Closing Time, Alice, The Heart of Saturday Night, Blood Money, Heart Attack and Vine.
Τέλος, μετά από αρκετή σκέψη παραθέτω το αγαπημένο μου Tom Waits κομμάτι
www.youtube.com/watch?v=4x8RpnUne2U

3

Κάπου ανάμεσα στους ήχους σαξοφώνου και δυο ανάσες, έγινα τρεις.
Όλοι μαζί πάνω σε ένα τροχό, να ενωνόμαστε και να ξαναχωριζόμαστε σα ρευστά λουλούδια.
Από κάτω τριανταδύο μαύροι νάνοι μας κοιτούσαν.
Άκουγα βιβλία να πέφτουν και είδα πως δεν είχα γλώσσα ή μάλλον είχα μα ήταν και η γλώσσα του ενός από τους δύο.
Ο τρίτος μύριζε το χορτάρι και ψιθύριζε "θέλω, θέλω, θέλω".
Γύρισα και τον κοίταξα και είδα πως τα μαλλιά του φύτρωναν στη πλάτη μου.
Μας πήγαιναν για θυσία, όλους μας, βορά στην Αιώνια, Σάπια Μητέρα ενώ σφήκες βούιζαν για να μας αναγγείλουν.

Νεκρωθείτω το Θέλημά Της.

Περί μουσικής και υπνωτισμού

Υπάρχουν μουσικές που γράφονται για να εκφράσουν τις ιδέες και τα συναισθήματα των δημιουργών τους. Υπάρχουν μουσικές που γράφονται στα πεταχτά με απώτερο σκοπό τις πωλήσεις. Υπάρχουν και μουσικές που απευθύνονται στο υποσυνείδητο, ήχοι και θόρυβοι που δεν προσβλέπουν στην ανατριχίλα ή στη πώρωση του ακροατή αλλά στο να τον συνδέσουν με κάτι δύσκολο στην αντίληψη αλλά πραγματικό. Αυτές οι μουσικές, οι SunnO))) συγκεκριμένα αλλά και άλλοι, λειτουργούν σα τριπάκι. Ακούγοντας τες με κλειστά μάτια και με την ένταση δυνατά μπορούν να σε κάνουν να νιώσεις υπνωτισμένος. Προϋπόθεση για μένα είναι να βρίσκεσαι σε μια ψυχολογική κατάσταση που δεν μπορέι να περιγραφεί ακριβώς παρά μόνο όταν γίνει αντιληπτή γι' αυτό και δε θα το συνεχίσω. Στην αρχή νιώθεις μια δυσφορία αλλά όταν αποφασίσεις να αφεθείς σιγά σιγά τα πάντα αρχίζουν να γυρίζουν και αρχίζεις να έρχεσαι σε επαφή με το αθέατο μέρος του μυαλού σου. Αφήνεις πίσω το μικρόκοσμό σου(μεταφορικά, γιατί ο μικρόκοσμος είναι άλλο πράγμα), το Εγώ σου, τις ιδέες σου και συνδέεσαι με το ψυχρό κενό του σύμπαντος, ή μάλλον ανακαλύπτεις αυτή τη σύνδεση, το μακρόκοσμο. Αυτές οι εμπειρίες είναι τρόπον τινά ένα ψυχικό format, σε αδειάζει εντελώς και επανέρχεσαι πιο ζωντανός, πιο "καθαρός", θεραπευμένος. Μέσα από τα επαναλαμβανόμενα και ομιχλώδη ηχοτοπία εξερευνείς άγνωστους νευρώνες μέχρι πρότινος, οι απαγγελίες λειτουργούν σα mantras, σαν ένα τεχνητό όνειρο. 'Ενα όνειρό που σκοπό έχει να μας διαλύσει και να μας επανασυναρμολογήσει. Ευχαριστούμε Stephen και Greg.

Ουροβορική playlist

Thee Kvlt ov (((Ouroboros- Blvd
Γαμάτο sludge με blackthrash πινελιές και δύο μπάσα αντί για κιθάρες. Από Florida.

These Arms are Snakes- Tail Swallower and Dove
Ακόμη μια δισκάρα για φέτος. Φανταστέιτε Ιsis και Old Man Gloom σε μια πιο...χμμμ...ξερολιθική βερσιόν. 'Αψογο.

Shining- IV: The Eerie Cold
Οι Σουηδοί ψυχάκηδες σε ένα ακόμη άλμπουμ παγωμένου black με μια αύρα darkwave. Ό,τι πρέπει για αυτή τη περίοδο.

Gojira- Terra Incognita
Το ντεμπούτο των Γάλλων έιναι εξαιρετικό! Χοντρικά είναι ένα deathcore συγκρότημα αλλά η λογική που δομούν/εκτελούν τα κομμάτια τους θυμίζει περισσότερο Tool και Meshuggah. 'Οπου να' ναι κυκλοφορέι το τέταρτό τους άλμπουμ.

Cavity- Supercollider
Οι sludge Θεοί στον καλύτερο και πιο πειραματικό τους δίσκο.

Ουροβόρος

Χάθηκα σε μια απέλπιδα προσπάθεια να φάω την ουρά μου,
θέλοντας να δοξαστώ, κατεδαφίστηκα.
Θα ρουφήξω όσα σπείρει η κλεψύδρα αγνοώντας τους κινδύνους.
Δεν υπάρχει νόημα στην αιωνιότητα μα όλα συμβαίνουν ξανά και ξανά.
Μας προπαγανδίζουν με λέξεις ανούσιες που πρέπει να τις φτύνουμε κανονικά.

Αν γίνω αιώνιος θα είναι με το δικό μου τρόπο, όχι με το δικό σας κι ας γεμίσει πληγές η ουρά μου, ακόμα κι αν ξέρω πως χάθηκα.

Αυτόν που...

Έχω μια άκρατη επιθυμία

να κοιταχτώ στον καθρέφτη

να μπορέσω να δω αυτόν που

μονάχα οι άλλοι βλέπουν

Αυτόν που μισούν

Αυτόν που αγνοούν

Αυτόν που φοβούνται

Αυτόν που δεν καταλαβαίνουν

Αυτόν που δεν ξέρουν ν’ αγαπήσουν

Έχω μια άκρατη επιθυμία

να κοιταχτώ στον καθρέφτη

να μπορέσω να δω αυτόν που

μονάχα εγώ μπορώ να δω

Αυτόν που μισώ

Αυτόν που συμπονώ

Αυτόν που φοβάμαι

Αυτόν που προσπαθώ να καταλάβω

Αυτόν που ξέρει ν’ αγαπήσει

Secret Island

'Ενα promo με δύο κομμάτια είναι όλο και όλο το έργο τους και στη συνέχεια διέλυσαν. Ωστόσο είναι ένα πολύ ενδιαφέρον συγκρότημα επικού doom και δε το λέω επειδή ο τραγουδιστής είναι φίλος μου(καλά μας έπεισες, όχι αλήθεια είναι ωραίοι,παραληρήματος τέλος). Τσεκάρετέ τους.
www.myspace.com/secretislanddoom

Rick Wright

Έφυγε από αυτόν το κόσμο ο πληκτράς των Pink Floyd. Rest in space mate!

Μιλάνο

Monza 2008

Playlist

Metallica- Death Magnetic
Επέστρεψαν. Για τα καλά. Δισκάρα!

Slipknot- When All Hope is Gone
Αμφιλεγόμενο μπορώ να πω, έχει μερικές απίθανες κομματάρες αλλά και κομμάτια που είναι πιο αδιάφορα και από το να βλέπεις ιππασία. Με το καιρό θα δούμε πού θα γείρει η ζυγαριά.

Candlemass- King of the Gray Islands
Δε ξέρω γιατί άργησα να το ακούσω αυτό. Πολύ καλό και χωρίς τον Messiah μια χαρά ακούγονται.

Sleepytime Gorilla Museum- In Glorious Times
Από Ulver και Fleurety σε Fantomas και Dillinger Escape Plan. Ωραίοι και παλαβιάρηδες.

Protest the Hero- Kezia
Είμαι πορωμένος το έχετε καταλάβει. Το γαμάτο ντεμπούτο τους.

Οχι ευχαριστώ

...πήγαινε στη μαύρη σπηλιά, να δεις τον άντρα χωρίς πρόσωπο. Θα σου ζητήσει θελήματα, θα σου τραγουδήσει. Αρνήσου τις προσταγές του, μόνο το σύμπαν που διαστέλλεται τον μέλει, εσύ κρατήσου στο ύψος σου για να μη βρεθείς κρεμασμένος από τα πόδια. Ανόητος είναι κατα βάθος, κουτοπόνηρος, θα σου πεί παλιές ιστορίες όταν οι δεινόσαυροι ζούσαν στη Γη. Μη φοβηθείς, μ' αυτά ζεί, με το να τρέφει τον εαυτό του με ψευδαισθήσεις, γλύφοντας το φόβο του να ξεδιψάσει. Αυτό ζητά από σένα, πές του να πάει να γαμηθεί, τρέξε έξω και σφράγισε τη σπηλιά. Τώρα άσε με να μυρίσω τις αναμνήσεις σου σαν αντάλλαγμα για τις συμβουλές που σου έδωσα...
(κρότος πιστολιού)

Γέννηση του κακού(μέρος 2)

Μπροστά ένα δάσος από μυτερά δέντρα, πράσινα σκούρα, γερμένα προς κάθε κατεύθυνση, κάποια στην ίδια και μια μπλε άμμος να τα περιλούζει. Σηκώθηκε τυφώνας, οι σκιές δείχνουν αλλού. Ένας μικρός Ίκαρος βολτάρει γύρω από τον ήλιο μα δε καίγεται. Ανόσια δύναμη της συσπείρωσης και της εκτόξευσης. Ίσως είναι μικρός ο ήλιος, ίσως πάλι να είναι μεγάλος ο εκάστοτε Ίκαρος.

Περπατά μα τα πάντα τρέμουν. Βλέπει τον εαυτό του να εξαφανίζεται και να εμφανίζεται ξανά μέσα στο καπνό. Ο γκρεμός πλησιάζει, το χάος βρυχάται, δεν θέλει να τελειώσει τόσο σύντομα. Το πράσινο τερατάκι πέφτει, τεντώνεται και φαίνεται άψυχο σε μας ενώ η μυρωδιά είναι μαγική, με το στρατό του να παρελαύνει γύρω από το κουφάρι του.

Απαλλαγμένος από ηδυπάθειες, εκμεταλλευόμενος τις τελευταίες αναλαμπές του, δίχως να τον ενδιαφέρουν οι πόνοι στους μύες, κοιτά προς τα πάνω. Οι ίνες γίνηκαν καταρράκτες, ρέοντας ανάποδα. Το ρολόι χτύπησε ξανά.

Τώρα στον πηχτό, δίχως άστρα ουρανό εμφανίζεται ένα τεντωμένο αιδοίο και ένα κεφάλι μωρού να ξεπροβάλλει. Ούτε που ακούσαμε τις κραυγές του σύμπαντος. Η μνήμη χάθηκε, διακλαδίστηκε, η συνείδηση αφορίστηκε, κάθε λέξη δεν ξέρει τι θ’ ακολουθήσει, οι τελευταίες αναλαμπές. Καλώς ήρθες είδωλο

Γέννηση του κακού(μέρος 1)

Απαλλαγμένος από ηδυπάθειες, στέκεται εκεί, λεπτόκορμος και παρατηρούσε. Δεν τον ένοιαζαν μήτε τα τσιμπήματα, μήτε τα πράσινα τερατάκια, μήτε οι αράχνες που κατέβαιναν από τα φύλλα.

Τότε ήταν που το είδε, στον κατάμαυρο ουρανό, ένα έμβρυο, ήρεμο, τεράστιο μέσα σε μια πεντάλφα, να κουλουριάζεται και να ρουφά αστρόσκονη με τον ομφάλιο λώρο στο άπειρο συνδεδεμένο, εκεί αγέρωχο, πρωτόλειο να περιμένει τη σειρά του. Έπειτα έσβησε.

Ήταν στο δωμάτιο τώρα. Πιο ζεστά, πιο ήσυχα και καθόταν. Μα οι τοίχοι έλιωσαν, έγιναν ρευστοί σα μέλι και χύθηκαν στο πάτωμα. Κάποιες ίνες τους ανέβηκαν ως τον ουρανό, ως εκεί που δέσποζε, που βασίλευε το είδωλο. Και σχηματίστηκαν ξανά αριστερά και δεξιά του.- Το πράσινο τερατάκι συσπάστηκε κι αυτό και ευθυγραμμίστηκε με το χρόνο που δεν υπήρχε.- Νέους τοίχους έβλεπε τώρα, μουτζουρωμένους και στο μέσο του καθενός μια κορνίζα με ένα μάτι που τον παρατηρούσαν ύπουλα. Πότε μπλε, πότε μαύρα, δεν είχε σημασία τα ήξερε καλά αυτά τα μάτια. Τον διατρυπούσαν, τον ψαχούλευαν με αόρατα χέρια, με βλεφαρίδες λόγχες, διαπεραστικά, εξεταστικά, με διχαλωτή γλώσσα.

Μπροστά και πίσω μόνο χάος, εκατέρωθεν οι βδελυρές και γοητευτικές ματιές.

Ξαναβγήκε έξω. Τι να ήταν αυτό; Μια μαύρη τρύπα σε πράσινο φόντο που μιλούσε σε απευθείας σύνδεση με το σύμπαν; Ή μήπως ένα ζουζούνι που κοιμόταν πάνω στο φύλλο;

Χάθηκε η μνήμη, χάθηκε

έμεινε ξέμπαρκη σαν αλυσίδα

στο λευκό φως που ξεπροβάλλει

από κάτω της

τέντωμα, ανάταση, το κέρατο σταθερό

Φώς και Καπνός V

Υποσυνείδητα...

Αχνές ανούσιες φωνές έρχονται από παντού, το μολυσμένο μου στόμα προσπαθεί να αποκτήσει ζωή, μα γιατί πιέζομαι να βγάλω τα σπλάχνα μου έξω; Εγώ το μόνο που θέλω είναι να αρπάξω τη στιγμή, κάτι που να υποδηλώνει σημασία, κάτι που έρχεται από μόνο του και σε γεμίζει σαν πνευματικό πνευμόνι. Αυτό θέλω, ένα μάτι να με δει και να μου φυσήξει καπνό, η θύμηση μιας Ιέρειας με γεμίζει δάκρυα και μονάχα ένα ουρλιαχτό θα τα κατευνάσει. Καπνίζω νευρικά χωρίς λόγο, θα ήθελα να ζήσω ένα όνειρο χωρίς να ξυπνήσω με θέμα που θα επιλέξω εγώ. Το μολυσμένο στόμα γελά χαζεύοντας το σαρκιό μου, θέλει να φύγει, σιγά μη το αφήσω μου' ρχεται να του ξεριζώσω τα δόντια αλλά θα είναι τα δικά μου δόντια, μαζί πορευόμαστε. Λαχάνιασα, ξεράθηκε το στόμα μου πίσω από το κεφάλι μου ακούω τριξίματα, σταμάτησα να σκέφτομαι, όχι δε γίνεται αυτό, ας ξαπλώσω λίγο μήπως και οι φαντασία γίνει ολόγραμμα, εκεί με το κεφάλι χωμένο στο μαξιλάρι, στα σκοτεινά, να παίζω με τις προβολές της ίριδας όπως όταν ήμουν παιδί, ναι εκεί θέλω να πάω, σταμάτα να χαχανίζεις ηλίθια ουλή!

Φώς και Καπνός ΙV

Ιστός

Αράχνες είμαστε

που αιωρούμαστε στο κενό

προσπαθώντας να υφάνουν τον ιστό τους

στη γωνιά του κόσμου

Προσδοκούμε

να προλάβουμε

να ολοκληρώσουμε το έργο μας

το σκοπό μας

πριν μια ριπή ανέμου

μας πάρει μακριά

και ταυτόχρονα

να προσέξουμε μη πιαστούμε

σα μύγες

στον ίδιο μας τον ιστό

Φώς και Καπνός ΙΙΙ

Mats Leven

Τις τελευταίες μέρες έχω την καραφωνάρα του συνέχεια στ' αυτιά μου τόσο λόγω του DVD των Therion και του άλμπουμ των Abstrakt Algebra που επιτέλους βρήκα όσο κυρίως αυτής της καραδισκάρας που λέγεται Krux II, που ηλιθιωδώς είχα παραβλέψει ν' ακούσω. Μα τι φωνή τι σκηνική παρουσία τι χαμαιλεοντισμό έχει αυτός ο άνθρωπός. Τον θυμάμαι στο live των Therion να βγάζει απίστευτα ψηλές νότες στη διασκευή Mercyful Fate ενώ στο Iron Fist αν έκλεινες τα μάτια, θα ορκιζόσουν πως τραγουδά ο Lemmy! Εύγε δικέ μου, εκεί πάνω σ' έχω με τον Garm και τον Simen στις κορυφαίες φωνές της Σκανδιναβίας και όχι μόνο.

Φώς και Καπνός ΙΙ

Φώς και Καπνός Ι

Playlist στα καπάκια!

Πολλές δισκάρες μαζεύτηκαν για ακρόαση, οπότε πάρτε μερικές ακόμη:

Lamented Souls- The Origins of Misery
Riff-άρες, ατμόσφαιρα και μια Φωνάρα!

Revenge- Infilitration.Downfall.Death
Η καφρίλα σε όλο της το μεγαλείο.

Genesis- Selling England by the Pound
Αγνό 70's progrock.

Gorgoroth- Black Mass Krakow DVD
Γαμάτη εμφάνιση και καρα-ακραίο σόου

The Ocean- Precambrian
Μια λέξη: Αριστούργημα.

Βόλτα στα δισκάδικα, άρα...Playlist!

Pre-Electric Wizard- 1989-1994
EyeHateGod- Dopesick
Therion- Live Gothic DVD
Sabaton- Primo Victoria
Pretty Maids- Red, Hot and Heavy

Μυτιλήνη...

Επεράσαμε όμορφα

Χτές ήταν η κορυφαία μέρα(βραδιά για την ακρίβεια) του καλοκαιριού. Όπως είπα και τις προάλλες η κολλητή μου και γώ παίξαμε dj's στο μεταλλάδικο της Μυτιλήνης και τα σπάσαμε κανονικά. Χωρίς διάθεση περιαυτολογίας τα λέω καθώς εισπράξαμε καλά σχόλια από πολύ κόσμο.Ήπιαμε και σπάσαμε τους σβέρκους. Πάνο είσαι πραγματικά απαράδεκτος που δεν ήρθες!
Κατά τα άλλα τα καινούρια κομμάτια από Metallica(myspace.com/metallica) και Slipknot(http://www.youtube.com/watch?v=Wws7mnMewPw) δε μπορώ να πώ πως με ενθουσίασαν. Ακόμη τουλάχιστον.

Tubelist vol. III

Fuck Buttons- Bright Tommorow
http://www.youtube.com/watch?v=cMRhTMLHBLU&feature=related

Tool- Jambi
http://www.youtube.com/watch?v=Sm__8yL1Wdc

Massive Attack- Inertia Creeps(live)
http://www.youtube.com/watch?v=uT_ZoiR3vw0

Portishead- Machine Gun
http://www.youtube.com/watch?v=1iWj0tO7qjg

Kultur Shock- Zumbul
http://www.youtube.com/watch?v=kG8gGVnWnYc

Mothlite

Ένα απο τα πράγματα που θέλω να τσεκάρω όταν με το καλό ανέβω Θεσσαλονίκη είναι οι Mothlite, σκοτεινοί και ατμοσφαιρικοί με μια τζούρα industrial μου ακούγονται άκρως ενδιαφέροντες, σαν ξαδελφάκια των Ulver. Πάρτε μια γεύση

http://www.youtube.com/watch?v=4q8FBPS_jWE

Ο θρίαμβος της Σάρκας 3

Έκλειψη σελήνης
έκλειψη συνειδήσεων
το αίμα δείχνει το δρόμο
για την αποκαθήλωση.
Ποτέ δεν ημουν ηθικός
δε γνωρίζω αυτή τη λέξη
φυλακισμένος είμαι
θαμμένος στην άμμο
άμμος είναι τα μόριά μου
και νοσταλγία τα σημάδια μου.
Κανείς ποτέ δε κατάλαβε τίποτα
αγνόησέ με, περιγέλασε με
δε θα σταματήσω να καμπουριάζω
και ώς εδώ θα μιλήσω...

Αυγουστοσαπίλα

Δύο βδομαδίτσες ακόμα και ανεβαίνω Θεσσαλονίκη. Πήρα και ψηφιακή οπότε να περιμένετε καταιγισμό απο φωτογραφίες στο μέλλον. Ο Ουμπέρτο Έκο λέει πως τον Άυγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις. Μπορώ να πω πως συμφωνώ, αδράνεια και πάλι αδράνεια, μόνο το τουρνουά μπάσκετ αξίζει απο την φασιστοαναβολικολυμπιάδα, τουλάχιστον εκεί η ντόπα δεν είναι εγγυήση μεταλλίου. Α, θα κάνω και κάτι που μου έλλειψε πολύ, να παίξω μουσική σε μαγαζί, καλή φάση. Κατα τα άλλα, δυό βδομαδίτσες ακόμα...

Tubelist vol. II

Van der Graaf Generator- House with no Door
http://www.youtube.com/watch?v=yquIWfvdGXE&feature=related

Bathory- One Rode to Asa Bay
http://www.youtube.com/watch?v=hDpc-831GPs

Protest the Hero- Sequoia Throne
http://www.youtube.com/watch?v=ypCdGNe3Bvs

Αρρώστια...
http://www.youtube.com/watch?v=M3iOROuTuMA

Tubelist

Πολύ youtube πέφτει αυτές τις μέρες οπότε να μερικά ωραία βιντεάκια:

Queens of the Stone Age- A Song for the dead(live@rock am ring '03)
http://www.youtube.com/watch?v=OB3KD3pDozw&feature=related

Genesis-The Knife
http://www.youtube.com/watch?v=5XhDHJNuyXw

Los Natas-Bolsero
http://www.youtube.com/watch?v=SoYuxjwkxKs

Underworld- Born Slippy(live)
http://www.youtube.com/watch?v=sWv2juM01T0

Ένας απίστευτος τύπος
http://www.youtube.com/watch?v=a8YXZTlwTAU

Sabaton

Κανονικά το epic/power δεν συμπεριλαμβάνεται ιδιαίτερα στα γούστα μου αλλά αυτοί εδώ οι Σουηδοί μου έκαναν εντύπωση. Έχουν δυνατά κομμάτια απαλλαγμένα απο στρουμφισμούς, με πάθος και ένταση. Γαμάτα riffs, στίχοι για ιστορικές μάχες και γενικά είναι πορωτικοί μέχρι το κόκαλο χωρίς Manowar-ικές γραφικότητες. Τα πρώτα τους άλμπουμ Primo Victoria και Attero Dominatus είναι εξαιρετικό δείγμα δυναμικού metal. Τσεκάρετε τους!

http://www.youtube.com/watch?v=eNlRqyUV4ss

Σεβντάς...

Δεν έχω ακούσει το δίσκο αλλά και μόνο ο τίτλος του με κάνει και γελάω σα τρελός. Sevdah Metal!!! Απο αυτά που διαβάζω πρέπει να είναι κάτι σα progressive με τη δεινοσαυρική έννοια που του έδωσαν οι Dream Theater. Οπότε λογικά θα ακολουθήσουν και άλλα δύο άλμπουμ για μια μυθική τριλογία: Dalkah Metal και Duvrutzah Metal!!!ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ

Ο θρίαμβος της Σάρκας 2

Φτιάξε ένα γλυπτό από κρέας και αίμα
χάραξε το, μάθε το να περπατάει
μάθε το να μιλάει, να φέρεται.
Μετά πέτα το στο δρόμο
άστο να ονειροπολεί,
νομίζοντας πως οι προθέσεις αρκούν
για ν'αγαπήσεις κάτι που δε μπορείς ν'αγγίξεις.

Playlist τώρα που είναι παχιές οι μύγες

Dead Congregation- Graves of the Archangels
Τι να πώ ρε πούστη; Γαμάει, γαμάει, γαμάει!

Protest the Hero- Fortress
Ξανά. Δεν τον χορταίνω γαμώτο αυτόν το δίσκο! Οι τύποι γράφουν ιδιοφυή μουσική. Ό,τι καλύτερο έχω ακούσει φέτος μέχρι στιγμής.

Coroner- Grin
Μη τα ξαναλέμε...

Nile- Ithyphallic
Το προηγούμενό τους με είχε ξενερώσει για τον απλούστατο λόγο πως ήταν Suffocation και όχι Nile, αν με εννοείτε. Αυτό εδώ όμως είναι πολύ καλο.

DodHeimsGard- Supervillain Outcast
Φοβερή δισκάρα αν και δε μπορώ να το συγκρίνω με τα Satanic Art και 666 International.

Ο θρίαμβος της Σάρκας

Δυο αδέλφια, σιαμαία κάποτε
χωρισμένα από ένα βρώμικο νυστέρι
σε εξουθενωτικό πόλεμο
ξινή ζάχαρη, υπεροπτικά μειδιάματα.
Εμπρός λοιπόν φίλοι μου, θρηνήστε
θρηνήστε και υποκριθείτε
αυτό άλλωστε κοιτάνε οι άψυχες κόρες!

Ταξίδι σε μια λαμαρινένια πραγματικότητα

Τι να πρωτοπώ για αυτόν το δίσκο; Οι Coroner στα 80's ήταν μια κορυφαία τεχνική thrash μπάντα με δισκάρες όπως τα Punishment for Decadence και No More Color. Αυτό εδώ όμως που κυκλοφόρησε στα 1993 είναι κάτι άλλο γι'αυτό και του αφιερώνω το πρέπον χώρο. Σκοτεινό και παγωμένο σαν ερειπωμένο εργοστάσιο, αφιλόξενο μα συνάμα δεκτικό σε όσους αντέξουν να το κοιτάξουν στα μάτια, το Grin προσφέρει ένα αλλόκοτο ταξίδι από την αρχή μέχρι το τέλος. Δε καταλαβαίνεις πότε τελειώνει, σε ρουφάει σα μαύρη τρύπα, ελίσσεσαι, παγώνεις και ανασταίνεσαι ξανά. Τα πυρηνικά του riffs, το μπάσο που σε σφίγγει σα βόας, τα βραχνά, σχεδόν μηχανικά, αλλά τόσο εκφραστικά φωνητικά...
Στίγματά του συνάντησα αργότερα σε αριστουργήματα όπως τα Aenima, 666 International, Thorns και Monotheist. Δε ξέρω αν είναι εκούσια ή μέρος μιας ανώτερης νοημοσύνης μα το νόημα δεν είναι αυτό. Το Grin είναι μια μηχανή που προσπαθεί να αποκτήσει ζωή. Όταν θυμώνει γίνεται τρομακτικά πειστική, όταν χαμογελά, απλώς μειδιά...

...

Ζέστη. Αναχρονιστικά καρδιοχτύπια. Βλέπω videos της Marina Abramovic και ακούω Underworld. Ταιριάζουν νομίζω. Ζέστη.

Αδαμαντία!

Μιας και είμαι σε μια κάποια διάθεση αυτές τις μερές, αυτό είναι ίσως το πιο μελαγχολικό τραγούδι που έχω ακούσει απο μια φωνή μα τι φωνή

Σκέψεις εκτός χρόνου

Χτες έπρεπε να φορέσω το καλύτερο μου χαμόγελο, μια άκαμπτη και άβολη μάσκα, ένα πέτσινο πανί που ασφυκτιώ μέσα της. Αλλά έπρεπε. Ποιά είναι άραγε η συνταγή; Δέκα σταγόνες δηλητήριο για μια σταγόνα αδρεναλίνης; Και γιατί, αφού το έχω αντιληφθεί, όλα τα πράγματα που ποτέ δε κατάλαβα καθρεφτίζονται σ' αυτό το καλειδοσκοπικό πρόσωπο. Το μεγάλο δίλλημα είναι αν μια αποτυχία που δικαιώνει τις αντιλήψεις μου είναι προτιμότερη από μια ανέλπιστη επιτυχία που μπορεί να με γεμίσει αλλά και να με αναιρέσει.
Οι σαύρες παίρνουν το χρώμα του περιβάλλοντος για να προστατευτούν από τους εχθρούς. Άραγε αυτή η τεχνική είναι χρήσιμη για τους ανθρώπους; Είναι άραγε οι σαύρες ευτυχισμένες;
Δε ξέρω γιατί τα γράφω αυτά, δε ξέρω καν αν κάποιος τα γράφει με το χέρι μου, που με κάνει ένα σάπιο σαμάνο, δεν έχει σημασία, αρκεί που αποτυπώνονται.

Ερεθίσματα: The Kinsey Report-Full Moon on Main Street, ένα χαμόγελο, η ανάγκη για μάταιες πράξεις

Playlist: μέσα στη κάψα του Ιουλίου

Iota- Tales
Απίθανο heavy/stoner με μπόλικη...αμμοψυχεδέλεια(Kyuss δηλαδή), ότι πρέπει!

The Dillinger Escape Plan- Ire Works
Από τους καλύτερους δίσκους της προηγούμενης χρονιάς. Το ξαναλιώνω. Οι τύποι είναι πολύ μπροστά, ακούς το Ire Works και βλέπεις... fireworks από τη πόρωση.

Nightstalker- Use
Κορυφαία stoner μπάντα όχι μόνο για τα Ελληνικά δεδομένα. Καρα-cult.

Pain of Salvation- Be
Ένα άλμπουμ που ξεπερνά τα όρια της μουσικής, ένα έργο βαθύ, φιλοσοφικό και φυσικά με κομματάρες.

Cartoons!

Μ'έχει πιάσει ένας παλιμπεδισμός τελευταία και λιώνω στο youtube βλέποντας παλιά αγαπημένα καρτούν και φχαριστιέμαι όσο δεν πάει. Έτσι, είπα να κάνω ένα αφιερωματάκι σε μερικά από αυτά έτσι, σαν ευχαριστώ για τις ατελείωτες ώρες που πέρασα μαζί τους. Let's go.

Transformers

Πρώτο και καλύτερο.Οι περιπέτειες των Autobots και των Decepticons, ρομπότ που μετά από μια μάχη στον πλανήτη Cybertron καταλήγουν στη Γη και μάχονται για την απόκτηση ενέργειας ώστε να επιστρέψουν πίσω. Οι δεύτεροι βέβαια θέλουν και να καταστρέψουν και τον πλανήτη μας, έτσι επέρχεται το αναμενόμενο ξυλίκι. Μεταμορφώνονται σε διάφορα οχήματα ώστε να κυκλοφορούν απαρατήτητοι(;;) και η πιο γαμάτη φάση κατά τη γνώμη μου ήταν όταν οι Autobots δημιουργόυν τους Dinobots, που όπως καταλάβατε γίνονται δινόσαυροι, οι οποίοι είναι τελικά ουδέτεροι και επεμβαίνουν όποτε τους συμφέρει. Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα μα το θεωρώ περιττό μιας και η συγκεκριμένη σειρά είναι κλασική.

Silverhawks

Ένα ακόμα τεράστιο κόλλημα. Τέσσερα ανδροειδή και ένα εξωγήινο παιδι-ανδροιδές στρατολογούνται από τον επιστήμονα Stargazer για να αντιμετωπισουν τον Monstar(ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ κακός!) που απέδρασε από τη φυλακή και θέλει να γίνει κυρίαρχος του κόσμου της Limbo. Ένας λόγος που κόλλησα με αυτό το καρτούν είναι ο χαρακτήρας του Bluegrass. Καουμπόι και κυβερνήτης του Mirage, του σκάφους των Silverhawks, ο οποίος έχει μια κιθάρα μόνιμα στα χέρια και όταν παίζει πετάει λέιζερ απο το headstock. Κλασικές είναι οι μάχες του με την Melodia, τσιράκι του Monstar η οποία πετάει λέιζερ από ένα συνθεσάιζερ. Γαμάτοι χαρακτήρες και μουσική σ' αυτήν την all-time classic σειρά.

Thundercats

Καλά τι να πούμε εδώ; Από τα πιο αγαπημένα καρτούν της γενιάς μου. Πόσες φορές, πείτε μου πόσες, έχετε επικαλεστεί το μάτι της Thundera όταν ήσασταν μικροί; Πέρα απο τη πλάκα ο Lion-O, η Cheetarah(κλασικός παιδικός έρωτας), ο Panthro και οι υπόλοιποι έχουν ορίσει πιστέυω την παιδική ηλικία πολλών και είναι πραγματικά συγκινητικό να ξαναβλέπεις επεισόδια μετά από καιρό. Τέλος πάντων τα Thundercats μάχονται έναντίον του Mum-Ra(και γαμώ τα ονόματα έτσι;) και των μεταλλαγμένων του που θέλουν ν'αποκτήσουν το σπαθί του Lion-O (το μάτι της Thundera) και φυσικά σαν κακοί που σέβονται τον εαυτό τους να κατακτήσουν και τον κόσμο μια ψιλή, έτσι για να ολοκληρώσω το στόρι στα γρήγορα.

Samurai Pizza Cats

Αυτό εδώ είναι καλτιά του κεράτά, αλλά επίσης απόλυτα αγαπημένο. Τρία γατιά που όταν δε δουλεύουν σε πιτσαρία παίρνουν τα όπλα και μάχονται το κακό. Τρελό ακούγεται και έιναι, όπως και απόλυτα διασκεδαστικό! Respect.


Φυσικά δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω και τα: Saber Raider, Teenage Mutant Ninja Turtles, Juohmaru, Robotech, Medabots, Voltron. Είναι και κάποια άλλα μα η μνήμη μου δε βοηθάει αυτή τη στιγμή. Κάποια άλλη φορά ίσως.