Tom...

Μια μικρή αναφορά θα κάνω εδώ σε έναν από τους αγαπημένους μου μουσικούς και μάλλον τον αγαπημένο μου στιχουργό.
Κατ' αρχάς τον Tom Waits δε μπορείς να τον περιγράψεις με μουσικούς όρους, παρά μόνο να τον νιώσεις. Όπως μου είχε πει ο φίλος μου ο Τάκης, αυτό είναι ο,τι κοντινότερο σε περιγραφή, φαντάσου ένα σκοτεινό μπαρ με ένα σκονισμένο πιάνο, πολύ καπνό και ουίσκι. Εκέι συναντάς τον Waits, εκέι που πας για να ξεχάσεις αλλά θυμάσαι μα αυτό σε κάνει τελικά καλύτερα. Τον ακούς να τραγουδά με αυτή την ανεπιτήδευτη μα τόσο ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΗ φωνή στίχους που ορκίζεσαι πως έχει γράψει για σένα, λες και σε ξέρει. Λοιπόν σε ξέρει πίστεψε με, όλους μας ξέρει κι ας μη μας έχει δει από κοντά γιατί έτσι είναι ο Tom. Βουτάει μέσα στη ψυχή του, συναντώντας και τις δικές μας ταυτόχρονα, μαζεύει εμπειρίες, γράφει αλήθειες και παίζει καθαρτικές μελωδίες. Δεν έχει σημασία αν είναι πιάνο, κιθάρα ή σαξόφωνο. Το θέμα είναι πως σε πιάνει από τον ώμο και περπατάτε μαζί στη πόλη μέσα στο ψιλόβροχο και τη καταχνιά συζητώντας με τις ώρες. Μισό λεπτό Tom, βάζω το παλτό μου και φεύγουμε...
Εντελώς ενδεικτικά θα αναφέρω μερικούς δίσκους του που λατρεύω, έτσι για το μουσικό της υπόθεσης: Blue Valentine, Closing Time, Alice, The Heart of Saturday Night, Blood Money, Heart Attack and Vine.
Τέλος, μετά από αρκετή σκέψη παραθέτω το αγαπημένο μου Tom Waits κομμάτι
www.youtube.com/watch?v=4x8RpnUne2U