Μονάχα ο παγωμένος χρόνος έχει νόημα, να φυτεύεις αναμνήσεις και να τις αφήνεις να σε χαράζουν, να σου καίνε τα πνευμόνια.
Από την αφόρητη ανάσα του χρόνου δε γλίτωσε κανείς. Του πραγματικού χρόνου όμως , όχι αυτού του συναινετικού μπούσουλα που κάποιοι υπέγραψαν χωρίς την άδειά μας. Κάποια σχέση πρέπει να έχει και με τον Κρόνο, που έτρωγε τα παιδιά του. Δίας προσπαθούμε να γίνουμε, να καταφέρουμε να μας βυζάξει μια κατσίκα πριν καταλήξουμε αναλώσιμη βορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου