Σκοτώνοντας μια αμφιβολία εν τη γεννέσει της.

- Χτες προσπάθησα να συντονίσω τους χτύπους της καρδιάς μου με το παλμό των άστρων. Απέτυχα.
- Απέτυχες γιατί προσπάθησες. Κάποια πράγματα είναι ακόμα αυτονόητα.
- Έχω και κάτι πολυαισθητηριακά deja-vu τελευταία...
- Μόνο όταν αντιληφθείς κάτι με όλες σου τις αισθήσεις μπορείς να το καταλάβεις πραγματικά. Γι' αυτό είναι τα deja-vu.
- Επώδυνο ακούγεται μα αμφιβάλλω αν όντως μπορεί να γίνει...
- Τότε θα πρέπει να σε σκοτώσω γιατί δε μπορώ να σε δω...

Ρ

αρ

ρυθμία

απόσβεση

χρόνου

ράθυμα

βήματα στο

υπέρ

πέραν

γέννηση

του θεριού

θάνατος

του αγοριού

θερίζει

στη ψυχή του

καρπούς

της νιότης

Imprisonment of Flesh

Προσευχή

Καλημέρα φόβε
που παραμορφώνεις τη ψυχή,
σ' ευχαριστώ που μ' αφήνεις να είμαι τα πάντα,
που πετάς αναμνήσεις στους τοίχους,
σαν αίμα από πυροβολισμό.
Σ' ευχαριστώ που αφήνω τα ίχνη μου στην ακροθαλασσιά,

που είμαι ελεύθερος σαν πιόνι του σκάκι.

Καληνύχτα φόβε.

Playlist

Mothlite - Flax of Reverie
Samael - Ceremony of Opposites
Virus - The Black Flux
Spiritual Beggars - Another Way to Shine
AC/DC - Black Ice

Tree of Life and Death

Γιατί γράφω;

Ο λόγος είναι προφανής και τον έδωσε ο Βίκτωρ Ουγκώ όταν έγραψε τη Παναγία των Παρισίων. Αυτή η λέξη ήταν και η αφορμή για να το γράψει άλλωστε, όταν την είδε χαραγμένη (στα Ελληνικά παρακαλώ) σε έναν τοίχο του καθεδρικού: Ανάγκη. Το θέμα είναι άλλο όμως. Δε ξέρω αν φταίει το κρύο που έπιασε για τα καλά εδώ, πάντως εδώ και καιρό ψάχνω ένα νόημα σε όλα αυτά. Το να γράφεις για να εκφράσεις κάτι είναι κάτι καλό, όταν μπαίνεις στη διαδικασία (ή πέφτεις στη λούμπα) του να τα βγάλεις προς τα έξω και ειδικά στο πράγμα που λέγεται ίντερνετ, γίνεται από εμμονή μέχρι μηχανισμός εγωκεντρικότητας. Τουλάχιστον η εμπειρία μου αυτά μου υπαγορεύει. Εγώ απλώς κάθομαι, καπνίζω και ακούω noise.
Ποια ανάγκη ικανοποιώ με όλα αυτά, γιατί ένα κομμάτι μου θέλει να κάνει επιτυχημένο το blog αυτό χωρίς αποτέλεσμα, τι σκατά παραπάνω θέλω να αποδείξω όταν μπορώ απλά να τα στέλνω στους φίλους μου ή σε άλλη περίπτωση να τα κρατάω σε κάποιο συρτάρι; Διαδικτυακός υπαρξισμός μοιάζει αυτό το παραλήρημα. Δε προσπαθώ να βγάλω άκρη σε αυτά τα ερωτήματα αλλά γράφοντάς τα μοιάζουν κάπως πιο απλά. Ήδη ένα κομμάτι μου, μου λέει τι μαλακίες γράφεις;
Μέσα από όλα αυτά, το χάος του ίντερνετ, το μανδύα του τέρατος του χιονιού, να θέλω να αντιστρέψω αυτά που στερήθηκε ο σάρκινος μανδύας μου. Δεν έχει σημασία καθώς έχω συνηθίσει να κάνω πράγματα απλά για να τα κάνω χωρίς περαιτέρω επεξηγήσεις.

Lethargy

ΑποΣύνθεση

Χαζεύοντας το είδωλο μου που λιώνει,
ταΐζοντας τον εγωισμό μου με λευκό θόρυβο
και μαστιγώνοντας τον για να βγάλει λέξεις,
λέξεις ώστε να γεμίσω τα κενά

Προσπαθώντας να βρεις τα ίχνη σου
μέσα σε μια αμμοθύελλα
από σάλιο να φτιάξεις ένα ακόμα κουκούλι
μήπως και είναι αυτή η τυχερή σου μεταμόρφωση

Προσπαθώντας να δημιουργήσω ένα περιβάλλον
για να δικαιολογήσω το φθαρτό των ιδεών μου
τη ματαιότητα των σκέψεών μου
ώσπου να βρω ένα ρυθμό σ' αυτή τη διάσταση

και να λογίζομαι ως κάτι απάνθρωπο

Yin - Yang

Life's embrace

Γαλάζια φλόγα

Έφυγα με το αίμα του τράγου κάτω από τα νύχια μου. Η γαλάζια φλόγα ήταν μια ουτοπία, ίσως ήταν ζωοδόχος, μα μου μιλούσε σαν κατάρα. Ακόμα τα νοήματα είναι θολά. Πρέπει να πέσω πολλές φορές ακόμα στη παγίδα των παλμών πριν αρχίσω να μιλάω για σοφία. Η γαλάζια φλόγα, μια έννοια που ίσως να μην αποκτήσω όσο κι αν της χαμογελάω, καθώς δεν μου έριξε ούτε δεύτερη ματιά. Γύρισα πίσω αποχαυνωμένος και έσπασα το καθρέφτη,βρίζοντας τον για τις κακές του συμβουλές.

Πώς;

Μονόκεροι τα λόγια των ξένων
ηχηρές παύσεις της σιωπής
πώς να ζωγραφίσεις μια φιλοδοξία
σε στραβό χαμόγελο;

Touch

Ο τράγος και η σπηλιά

... ένας τράγος με στραβά δόντια φύλαγε την είσοδο της σπηλιάς, πήγαινε πέρα δώθε σα να ήταν σε κουνιστή πολυθρόνα. Μου μίλησε για τη γαλάζια φωτιά, αρχαία ιστορία, φοβόμουν να ακούσω, ήθελα να φωνάξω μα δε θα με άκουγε κανείς. Μύριζα τις πέτρες και το βρεγμένο χορτάρι, ποθούσα να μπω μέσα, να συνεχίσω το φονικό. Κατάλαβε τις προθέσεις μου ο τράγος και χαχάνισε, αναρωτήθηκα γιατί έπρεπε πάντα να υπάρχει ένας φύλακας. Τότε εκείνος σούφρωσε το μουσούδι του και παραμέρισε. Μέσα στη σπηλιά άκουγα βιολιά ή ήταν μέλισσες που μάλωναν, δε ξέρω. Παγωμένο νερό έσταζε στο κεφάλι μου. Προχώρησα περιμένοντας να δω κάποιον αλλά δεν είδα τίποτα παρά μόνο πυγολαμπίδες και φωνές μέσα στο μυαλό μου. Πού σκατά ήταν; Από ποιόν έπρεπε να ακούσω αρχαίες ιστορίες, σε ποιόν έπρεπε ν' αρνηθώ τα πάντα; Βγήκα έξω ζαλισμένος και ο τράγος με κοιτούσε στα μάτια, με κοιτούσε με τα μάτια μου...

tsilyalp

Ocrilim - ANNWN
Ένας τύπος με μονάχα μια κιθάρα (και κάποιες σκόρπιες μπασογραμμές) γυροφέρνει πότε τους Thorns του Grymyrk, πότε τους Sunn του Black One και πότε τη μαλακία που τον δέρνει (κομψά το έθεσα). Ανυπόφορο σε κάποιες φάσεις, συγκλονιστικό σε άλλες, πολύ καμμένο άκουσμα με θεϊκό artwork δια χειρός Aaron Turner.

Strapping Young Lad - City
Τσαντίλα, παράνοια και industrial thrash metal. Αυτά είναι!

Satyricon - The Age of Nero
Σαφώς καλύτερο από την προηγούμενη γλυκοπατάτα που έβγαλαν. Πιο σκοτεινό, πιο ¨ξινό" αλλά και πάλι όχι κάτι τρομερά καλό. Ακούγεται ευχάριστα πάντως.

Los Natas - El Hombre Montana
Στονεριά απο Αργεντινή, κομματάκι υποτονικό αλλά οκ.

The Pierces - Thirteen Tales of Love and Revenge
Τρελό κόλλημα από το πουθενά. Φρέσκο και εθιστικό pop/rock με μπόλικες folk αναφορές από δύο ωραιότατες κοπελιές από την Αλαμπάμα.

1=3

Ι

Γεμίστε το άγονο χωράφι σας
με τους σπόρους αυτών που σας πρόδωσαν
χαϊδέψτε το λευκό φως που τα περιβάλλει
τρυπηθέιτε από τα κλαδιά που φύτρωσαν εκεί
σαν φωτιά κάτω από πάγο

ΙΙ

Σταμάτα να αναρωτιέσαι
ανέπνευσε το αίμα
γεύσου το καπνό
απόλαυσε το βόμβο των εντόμων
που δε μπορείς ν' αποκτήσεις

ΙΙΙ

Θα 'θελα να φτύσω στο στόμα
την αιωνιότητα και να δεχθώ
τη τιμωρία μου
κλείνοντας το μάτι σ' όλα
τα μάτια που δε με κοίταξαν ποτέ