Το Doom metal είναι απο τις αγαπημένες μου μουσικές και το γιατί εύκολα το καταλαβαίνουν όσοι με ξέρουν. Είναι, πιστεύω, από τα πιο αντιεμπορικά πράγματα στο σκληρό ήχο λόγω του θηριώδους ήχου και της διάρκειας των τραγουδιών μεγέθους γκοτζίλα. Ε, με όλα αυτά πώς να μη κολλήσω, όχι πείτε μου! Ακολουθούν οι αγαπημένοι μου δίσκοι στο χώρο του κατηραμένου metal.
Cathedral-Forest of Εquilibrium
Το άλμπουμ που έκανε το doom πιο πένθιμο, πιο αργό, πιο σάπιο, όπως ακριβώς μου αρέσει. Αργότερα ανέβασαν ταχύτητες και πρόσθεσαν και περισσότερα 70's στοιχεία πριν μας ξαναρίξουν στην άβυσσο με το θεικό Endtyme. Σπουδαίο συγκρότημα, όσοι είχαμε τη τύχη να τους δούμε ζωντανά διαπιστώσαμε πόσο απίθανος είναι ο Lee Dorrian πάνω στο σανίδι, εκεί που ξεχωρίζουν οι άντρες απο τα γατάκια.
Electric Wizard- Dopethrone
Το άλμπουμ που μου διέλυσε το κερί απο τ' αυτιά! Πραγματικά τέτοιον ήχο δεν έιχα ξανακούσει πιο πριν. Ο όγκος που βγάζουν οι κιθάρα και το μπάσο μπορέι να γκρεμίσει σπίτι χαλαρά. Κατά τα άλλα εδώ έχουμε το κλασικο έρπον doom με ψυχεδελικές προεκτάσεις που μας είχαν συνηθίσει τα καλόπαιδα απο το Dorset μόνο που στον 3ο τους δίσκο (το dopethrone ντε!) οι συνθέσεις είναι απλά απίστευτες. Ναρκωτικά, κατάθλιψη, αποκρυφισμός όλα είναι εδώ. Προτείνεται ανεπιφύλακτα!
Sleep- Jesusalem
Ακόμα ένα άλμπουμ -στάθμος. Η ιδέα του να κάνεις ένα κομματι διάρκειας 52 λεπτών φαντάζει σίγουρα καμμένη στα κοινά μυαλά αλλα έδώ αφ'ενός έχουμε να κάνουμε με άτομα από άλλο σύμπαν και αφ΄ετέρου το αποτέλεσμα σπέρνει! Υπνωτιστικό, βαρύ το jerusalem σε παρασέρνει σε μια έρημο καπνού και ενώ ξέρεις οτι είσαι χαμένος δεν έχεις καμία διαθεση να φύγεις από εκεί.
Thorr's Hammer- Dommedagsnatt
Αυτό εδώ είναι τεράστιο προσωπικό κόλλημα. Ο συνδυασμός των μαστόρων του είδους Greg Andersson και Stephen O' Malley με τη 19χρονη(τότε) Νορβηγίδα Runhild Gammelsaeter δημιούργησε μια άκρως cult μπάντα που λατρέυεται ανάμεσα στους μυημένους του Doom/Death. Τα φωνητικά έιναι αδύνατο να πιστέψεις οτι βγαίνουν απο αυτό το πανέμορφο πλάσμα και αυτό είναι ένα μέρος της γοητείας του group. Επισης η καταγωγή της που της επιτρέπει να τραγουδά/γρυλλίζει στα νορβηγικά προσθέτει ένα κάπως εξωτικό τόνο στις συνθέσεις.Αριστούργημα.
Teeth of Lions Rule the Divine- Rampton
Τελευταίο άφησα το καλύτερο. To supergroup που ίδρυσαν οι Αndersson, O' Malley με τον Lee Dorrian είναι το αποκορύφωμα του Doom Metal, ένας δίσκος που όταν τον πρωτακούς μένεις με το στόμα ανοιχτό και με μια έκφραση ''τι παίζουν τα άτομα τώρα;;!!''. Στα drums βρίσκεται ο Justin Greaves των Iron Monkey που σε παγώνει με κάθε χτύπημα του ταμπούρου. Τρία κομμάτια, σχεδόν μία ώρα ανελέητου, αργόσυρτου και υπέρβαρου doom που κρύβει τον ήλιο και προκαλεί δύσπνοια. Επος πραγματικό, μακάρι να έχουμε και συνέχεια.
