Η Χαρούμενη Ώρα

Ένας ύπνος

βαθύς

η μόνη

επιθυμία

μαζί με

την Ηχώ

που γεννοβολά

παιδιά

της νύχτας

που χάνονται

στις

στιγμές

μη θρηνείς

σαν
σάπια

ακρίδα

μη προσεύχεσαι

σαν

απατημένη

ερωμένη

Ωρα

ια

σε μια

σπείρα

θ' αποκοιμηθείς και

θα

ξανά

σμίξουμε

8

Δύο κομμάτια σάρκας, θυσία στους άρρωστους θεούς
Ευδαιμονία και θλίψη
Άκου τη Κίρκη που ψιθυρίζει, που μυρίζει τον ιδρώτα σου
και σ' ακολουθεί σα δεύτερη σκιά
Δες τον Σίσυφο που χαϊδεύει τη πέτρα του
και τον Προμηθέα, με τα περήφανα καψαλισμένα δάχτυλα
Τι απ' όλα είσαι;
Σε πόσα κομμάτια έσπασες τη ψυχή σου,
τι γεύση έχουν τα δάκρυα σου,
πόσο ιερό, πόσο διεστραμμένο είναι το σαρκίο σου;
Πόσες ψευδαισθήσεις χρειάζονται για να γεννηθεί μια αλήθεια;