Υποσυνείδητα...

Αχνές ανούσιες φωνές έρχονται από παντού, το μολυσμένο μου στόμα προσπαθεί να αποκτήσει ζωή, μα γιατί πιέζομαι να βγάλω τα σπλάχνα μου έξω; Εγώ το μόνο που θέλω είναι να αρπάξω τη στιγμή, κάτι που να υποδηλώνει σημασία, κάτι που έρχεται από μόνο του και σε γεμίζει σαν πνευματικό πνευμόνι. Αυτό θέλω, ένα μάτι να με δει και να μου φυσήξει καπνό, η θύμηση μιας Ιέρειας με γεμίζει δάκρυα και μονάχα ένα ουρλιαχτό θα τα κατευνάσει. Καπνίζω νευρικά χωρίς λόγο, θα ήθελα να ζήσω ένα όνειρο χωρίς να ξυπνήσω με θέμα που θα επιλέξω εγώ. Το μολυσμένο στόμα γελά χαζεύοντας το σαρκιό μου, θέλει να φύγει, σιγά μη το αφήσω μου' ρχεται να του ξεριζώσω τα δόντια αλλά θα είναι τα δικά μου δόντια, μαζί πορευόμαστε. Λαχάνιασα, ξεράθηκε το στόμα μου πίσω από το κεφάλι μου ακούω τριξίματα, σταμάτησα να σκέφτομαι, όχι δε γίνεται αυτό, ας ξαπλώσω λίγο μήπως και οι φαντασία γίνει ολόγραμμα, εκεί με το κεφάλι χωμένο στο μαξιλάρι, στα σκοτεινά, να παίζω με τις προβολές της ίριδας όπως όταν ήμουν παιδί, ναι εκεί θέλω να πάω, σταμάτα να χαχανίζεις ηλίθια ουλή!