Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2008

Περί μουσικής και υπνωτισμού


Υπάρχουν μουσικές που γράφονται για να εκφράσουν τις ιδέες και τα συναισθήματα των δημιουργών τους. Υπάρχουν μουσικές που γράφονται στα πεταχτά με απώτερο σκοπό τις πωλήσεις. Υπάρχουν και μουσικές που απευθύνονται στο υποσυνείδητο, ήχοι και θόρυβοι που δεν προσβλέπουν στην ανατριχίλα ή στη πώρωση του ακροατή αλλά στο να τον συνδέσουν με κάτι δύσκολο στην αντίληψη αλλά πραγματικό. Αυτές οι μουσικές, οι SunnO))) συγκεκριμένα αλλά και άλλοι, λειτουργούν σα τριπάκι. Ακούγοντας τες με κλειστά μάτια και με την ένταση δυνατά μπορούν να σε κάνουν να νιώσεις υπνωτισμένος. Προϋπόθεση για μένα είναι να βρίσκεσαι σε μια ψυχολογική κατάσταση που δεν μπορέι να περιγραφεί ακριβώς παρά μόνο όταν γίνει αντιληπτή γι' αυτό και δε θα το συνεχίσω. Στην αρχή νιώθεις μια δυσφορία αλλά όταν αποφασίσεις να αφεθείς σιγά σιγά τα πάντα αρχίζουν να γυρίζουν και αρχίζεις να έρχεσαι σε επαφή με το αθέατο μέρος του μυαλού σου. Αφήνεις πίσω το μικρόκοσμό σου(μεταφορικά, γιατί ο μικρόκοσμος είναι άλλο πράγμα), το Εγώ σου, τις ιδέες σου και συνδέεσαι με το ψυχρό κενό του σύμπαντος, ή μάλλον ανακαλύπτεις αυτή τη σύνδεση, το μακρόκοσμο. Αυτές οι εμπειρίες είναι τρόπον τινά ένα ψυχικό format, σε αδειάζει εντελώς και επανέρχεσαι πιο ζωντανός, πιο "καθαρός", θεραπευμένος. Μέσα από τα επαναλαμβανόμενα και ομιχλώδη ηχοτοπία εξερευνείς άγνωστους νευρώνες μέχρι πρότινος, οι απαγγελίες λειτουργούν σα mantras, σαν ένα τεχνητό όνειρο. 'Ενα όνειρό που σκοπό έχει να μας διαλύσει και να μας επανασυναρμολογήσει. Ευχαριστούμε Stephen και Greg.

Δεν υπάρχουν σχόλια: