Ταξίδι σε μια λαμαρινένια πραγματικότητα

Τι να πρωτοπώ για αυτόν το δίσκο; Οι Coroner στα 80's ήταν μια κορυφαία τεχνική thrash μπάντα με δισκάρες όπως τα Punishment for Decadence και No More Color. Αυτό εδώ όμως που κυκλοφόρησε στα 1993 είναι κάτι άλλο γι'αυτό και του αφιερώνω το πρέπον χώρο. Σκοτεινό και παγωμένο σαν ερειπωμένο εργοστάσιο, αφιλόξενο μα συνάμα δεκτικό σε όσους αντέξουν να το κοιτάξουν στα μάτια, το Grin προσφέρει ένα αλλόκοτο ταξίδι από την αρχή μέχρι το τέλος. Δε καταλαβαίνεις πότε τελειώνει, σε ρουφάει σα μαύρη τρύπα, ελίσσεσαι, παγώνεις και ανασταίνεσαι ξανά. Τα πυρηνικά του riffs, το μπάσο που σε σφίγγει σα βόας, τα βραχνά, σχεδόν μηχανικά, αλλά τόσο εκφραστικά φωνητικά...
Στίγματά του συνάντησα αργότερα σε αριστουργήματα όπως τα Aenima, 666 International, Thorns και Monotheist. Δε ξέρω αν είναι εκούσια ή μέρος μιας ανώτερης νοημοσύνης μα το νόημα δεν είναι αυτό. Το Grin είναι μια μηχανή που προσπαθεί να αποκτήσει ζωή. Όταν θυμώνει γίνεται τρομακτικά πειστική, όταν χαμογελά, απλώς μειδιά...