Σιωπή!

Α & Ω

Tom...

Μια μικρή αναφορά θα κάνω εδώ σε έναν από τους αγαπημένους μου μουσικούς και μάλλον τον αγαπημένο μου στιχουργό.
Κατ' αρχάς τον Tom Waits δε μπορείς να τον περιγράψεις με μουσικούς όρους, παρά μόνο να τον νιώσεις. Όπως μου είχε πει ο φίλος μου ο Τάκης, αυτό είναι ο,τι κοντινότερο σε περιγραφή, φαντάσου ένα σκοτεινό μπαρ με ένα σκονισμένο πιάνο, πολύ καπνό και ουίσκι. Εκέι συναντάς τον Waits, εκέι που πας για να ξεχάσεις αλλά θυμάσαι μα αυτό σε κάνει τελικά καλύτερα. Τον ακούς να τραγουδά με αυτή την ανεπιτήδευτη μα τόσο ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΗ φωνή στίχους που ορκίζεσαι πως έχει γράψει για σένα, λες και σε ξέρει. Λοιπόν σε ξέρει πίστεψε με, όλους μας ξέρει κι ας μη μας έχει δει από κοντά γιατί έτσι είναι ο Tom. Βουτάει μέσα στη ψυχή του, συναντώντας και τις δικές μας ταυτόχρονα, μαζεύει εμπειρίες, γράφει αλήθειες και παίζει καθαρτικές μελωδίες. Δεν έχει σημασία αν είναι πιάνο, κιθάρα ή σαξόφωνο. Το θέμα είναι πως σε πιάνει από τον ώμο και περπατάτε μαζί στη πόλη μέσα στο ψιλόβροχο και τη καταχνιά συζητώντας με τις ώρες. Μισό λεπτό Tom, βάζω το παλτό μου και φεύγουμε...
Εντελώς ενδεικτικά θα αναφέρω μερικούς δίσκους του που λατρεύω, έτσι για το μουσικό της υπόθεσης: Blue Valentine, Closing Time, Alice, The Heart of Saturday Night, Blood Money, Heart Attack and Vine.
Τέλος, μετά από αρκετή σκέψη παραθέτω το αγαπημένο μου Tom Waits κομμάτι
www.youtube.com/watch?v=4x8RpnUne2U

3

Κάπου ανάμεσα στους ήχους σαξοφώνου και δυο ανάσες, έγινα τρεις.
Όλοι μαζί πάνω σε ένα τροχό, να ενωνόμαστε και να ξαναχωριζόμαστε σα ρευστά λουλούδια.
Από κάτω τριανταδύο μαύροι νάνοι μας κοιτούσαν.
Άκουγα βιβλία να πέφτουν και είδα πως δεν είχα γλώσσα ή μάλλον είχα μα ήταν και η γλώσσα του ενός από τους δύο.
Ο τρίτος μύριζε το χορτάρι και ψιθύριζε "θέλω, θέλω, θέλω".
Γύρισα και τον κοίταξα και είδα πως τα μαλλιά του φύτρωναν στη πλάτη μου.
Μας πήγαιναν για θυσία, όλους μας, βορά στην Αιώνια, Σάπια Μητέρα ενώ σφήκες βούιζαν για να μας αναγγείλουν.

Νεκρωθείτω το Θέλημά Της.

Περί μουσικής και υπνωτισμού

Υπάρχουν μουσικές που γράφονται για να εκφράσουν τις ιδέες και τα συναισθήματα των δημιουργών τους. Υπάρχουν μουσικές που γράφονται στα πεταχτά με απώτερο σκοπό τις πωλήσεις. Υπάρχουν και μουσικές που απευθύνονται στο υποσυνείδητο, ήχοι και θόρυβοι που δεν προσβλέπουν στην ανατριχίλα ή στη πώρωση του ακροατή αλλά στο να τον συνδέσουν με κάτι δύσκολο στην αντίληψη αλλά πραγματικό. Αυτές οι μουσικές, οι SunnO))) συγκεκριμένα αλλά και άλλοι, λειτουργούν σα τριπάκι. Ακούγοντας τες με κλειστά μάτια και με την ένταση δυνατά μπορούν να σε κάνουν να νιώσεις υπνωτισμένος. Προϋπόθεση για μένα είναι να βρίσκεσαι σε μια ψυχολογική κατάσταση που δεν μπορέι να περιγραφεί ακριβώς παρά μόνο όταν γίνει αντιληπτή γι' αυτό και δε θα το συνεχίσω. Στην αρχή νιώθεις μια δυσφορία αλλά όταν αποφασίσεις να αφεθείς σιγά σιγά τα πάντα αρχίζουν να γυρίζουν και αρχίζεις να έρχεσαι σε επαφή με το αθέατο μέρος του μυαλού σου. Αφήνεις πίσω το μικρόκοσμό σου(μεταφορικά, γιατί ο μικρόκοσμος είναι άλλο πράγμα), το Εγώ σου, τις ιδέες σου και συνδέεσαι με το ψυχρό κενό του σύμπαντος, ή μάλλον ανακαλύπτεις αυτή τη σύνδεση, το μακρόκοσμο. Αυτές οι εμπειρίες είναι τρόπον τινά ένα ψυχικό format, σε αδειάζει εντελώς και επανέρχεσαι πιο ζωντανός, πιο "καθαρός", θεραπευμένος. Μέσα από τα επαναλαμβανόμενα και ομιχλώδη ηχοτοπία εξερευνείς άγνωστους νευρώνες μέχρι πρότινος, οι απαγγελίες λειτουργούν σα mantras, σαν ένα τεχνητό όνειρο. 'Ενα όνειρό που σκοπό έχει να μας διαλύσει και να μας επανασυναρμολογήσει. Ευχαριστούμε Stephen και Greg.

Ουροβορική playlist

Thee Kvlt ov (((Ouroboros- Blvd
Γαμάτο sludge με blackthrash πινελιές και δύο μπάσα αντί για κιθάρες. Από Florida.

These Arms are Snakes- Tail Swallower and Dove
Ακόμη μια δισκάρα για φέτος. Φανταστέιτε Ιsis και Old Man Gloom σε μια πιο...χμμμ...ξερολιθική βερσιόν. 'Αψογο.

Shining- IV: The Eerie Cold
Οι Σουηδοί ψυχάκηδες σε ένα ακόμη άλμπουμ παγωμένου black με μια αύρα darkwave. Ό,τι πρέπει για αυτή τη περίοδο.

Gojira- Terra Incognita
Το ντεμπούτο των Γάλλων έιναι εξαιρετικό! Χοντρικά είναι ένα deathcore συγκρότημα αλλά η λογική που δομούν/εκτελούν τα κομμάτια τους θυμίζει περισσότερο Tool και Meshuggah. 'Οπου να' ναι κυκλοφορέι το τέταρτό τους άλμπουμ.

Cavity- Supercollider
Οι sludge Θεοί στον καλύτερο και πιο πειραματικό τους δίσκο.

Ουροβόρος

Χάθηκα σε μια απέλπιδα προσπάθεια να φάω την ουρά μου,
θέλοντας να δοξαστώ, κατεδαφίστηκα.
Θα ρουφήξω όσα σπείρει η κλεψύδρα αγνοώντας τους κινδύνους.
Δεν υπάρχει νόημα στην αιωνιότητα μα όλα συμβαίνουν ξανά και ξανά.
Μας προπαγανδίζουν με λέξεις ανούσιες που πρέπει να τις φτύνουμε κανονικά.

Αν γίνω αιώνιος θα είναι με το δικό μου τρόπο, όχι με το δικό σας κι ας γεμίσει πληγές η ουρά μου, ακόμα κι αν ξέρω πως χάθηκα.

Αυτόν που...

Έχω μια άκρατη επιθυμία

να κοιταχτώ στον καθρέφτη

να μπορέσω να δω αυτόν που

μονάχα οι άλλοι βλέπουν

Αυτόν που μισούν

Αυτόν που αγνοούν

Αυτόν που φοβούνται

Αυτόν που δεν καταλαβαίνουν

Αυτόν που δεν ξέρουν ν’ αγαπήσουν

Έχω μια άκρατη επιθυμία

να κοιταχτώ στον καθρέφτη

να μπορέσω να δω αυτόν που

μονάχα εγώ μπορώ να δω

Αυτόν που μισώ

Αυτόν που συμπονώ

Αυτόν που φοβάμαι

Αυτόν που προσπαθώ να καταλάβω

Αυτόν που ξέρει ν’ αγαπήσει

Secret Island

'Ενα promo με δύο κομμάτια είναι όλο και όλο το έργο τους και στη συνέχεια διέλυσαν. Ωστόσο είναι ένα πολύ ενδιαφέρον συγκρότημα επικού doom και δε το λέω επειδή ο τραγουδιστής είναι φίλος μου(καλά μας έπεισες, όχι αλήθεια είναι ωραίοι,παραληρήματος τέλος). Τσεκάρετέ τους.
www.myspace.com/secretislanddoom

Rick Wright

Έφυγε από αυτόν το κόσμο ο πληκτράς των Pink Floyd. Rest in space mate!

Μιλάνο

Monza 2008

Playlist

Metallica- Death Magnetic
Επέστρεψαν. Για τα καλά. Δισκάρα!

Slipknot- When All Hope is Gone
Αμφιλεγόμενο μπορώ να πω, έχει μερικές απίθανες κομματάρες αλλά και κομμάτια που είναι πιο αδιάφορα και από το να βλέπεις ιππασία. Με το καιρό θα δούμε πού θα γείρει η ζυγαριά.

Candlemass- King of the Gray Islands
Δε ξέρω γιατί άργησα να το ακούσω αυτό. Πολύ καλό και χωρίς τον Messiah μια χαρά ακούγονται.

Sleepytime Gorilla Museum- In Glorious Times
Από Ulver και Fleurety σε Fantomas και Dillinger Escape Plan. Ωραίοι και παλαβιάρηδες.

Protest the Hero- Kezia
Είμαι πορωμένος το έχετε καταλάβει. Το γαμάτο ντεμπούτο τους.

Οχι ευχαριστώ

...πήγαινε στη μαύρη σπηλιά, να δεις τον άντρα χωρίς πρόσωπο. Θα σου ζητήσει θελήματα, θα σου τραγουδήσει. Αρνήσου τις προσταγές του, μόνο το σύμπαν που διαστέλλεται τον μέλει, εσύ κρατήσου στο ύψος σου για να μη βρεθείς κρεμασμένος από τα πόδια. Ανόητος είναι κατα βάθος, κουτοπόνηρος, θα σου πεί παλιές ιστορίες όταν οι δεινόσαυροι ζούσαν στη Γη. Μη φοβηθείς, μ' αυτά ζεί, με το να τρέφει τον εαυτό του με ψευδαισθήσεις, γλύφοντας το φόβο του να ξεδιψάσει. Αυτό ζητά από σένα, πές του να πάει να γαμηθεί, τρέξε έξω και σφράγισε τη σπηλιά. Τώρα άσε με να μυρίσω τις αναμνήσεις σου σαν αντάλλαγμα για τις συμβουλές που σου έδωσα...
(κρότος πιστολιού)

Γέννηση του κακού(μέρος 2)

Μπροστά ένα δάσος από μυτερά δέντρα, πράσινα σκούρα, γερμένα προς κάθε κατεύθυνση, κάποια στην ίδια και μια μπλε άμμος να τα περιλούζει. Σηκώθηκε τυφώνας, οι σκιές δείχνουν αλλού. Ένας μικρός Ίκαρος βολτάρει γύρω από τον ήλιο μα δε καίγεται. Ανόσια δύναμη της συσπείρωσης και της εκτόξευσης. Ίσως είναι μικρός ο ήλιος, ίσως πάλι να είναι μεγάλος ο εκάστοτε Ίκαρος.

Περπατά μα τα πάντα τρέμουν. Βλέπει τον εαυτό του να εξαφανίζεται και να εμφανίζεται ξανά μέσα στο καπνό. Ο γκρεμός πλησιάζει, το χάος βρυχάται, δεν θέλει να τελειώσει τόσο σύντομα. Το πράσινο τερατάκι πέφτει, τεντώνεται και φαίνεται άψυχο σε μας ενώ η μυρωδιά είναι μαγική, με το στρατό του να παρελαύνει γύρω από το κουφάρι του.

Απαλλαγμένος από ηδυπάθειες, εκμεταλλευόμενος τις τελευταίες αναλαμπές του, δίχως να τον ενδιαφέρουν οι πόνοι στους μύες, κοιτά προς τα πάνω. Οι ίνες γίνηκαν καταρράκτες, ρέοντας ανάποδα. Το ρολόι χτύπησε ξανά.

Τώρα στον πηχτό, δίχως άστρα ουρανό εμφανίζεται ένα τεντωμένο αιδοίο και ένα κεφάλι μωρού να ξεπροβάλλει. Ούτε που ακούσαμε τις κραυγές του σύμπαντος. Η μνήμη χάθηκε, διακλαδίστηκε, η συνείδηση αφορίστηκε, κάθε λέξη δεν ξέρει τι θ’ ακολουθήσει, οι τελευταίες αναλαμπές. Καλώς ήρθες είδωλο

Γέννηση του κακού(μέρος 1)

Απαλλαγμένος από ηδυπάθειες, στέκεται εκεί, λεπτόκορμος και παρατηρούσε. Δεν τον ένοιαζαν μήτε τα τσιμπήματα, μήτε τα πράσινα τερατάκια, μήτε οι αράχνες που κατέβαιναν από τα φύλλα.

Τότε ήταν που το είδε, στον κατάμαυρο ουρανό, ένα έμβρυο, ήρεμο, τεράστιο μέσα σε μια πεντάλφα, να κουλουριάζεται και να ρουφά αστρόσκονη με τον ομφάλιο λώρο στο άπειρο συνδεδεμένο, εκεί αγέρωχο, πρωτόλειο να περιμένει τη σειρά του. Έπειτα έσβησε.

Ήταν στο δωμάτιο τώρα. Πιο ζεστά, πιο ήσυχα και καθόταν. Μα οι τοίχοι έλιωσαν, έγιναν ρευστοί σα μέλι και χύθηκαν στο πάτωμα. Κάποιες ίνες τους ανέβηκαν ως τον ουρανό, ως εκεί που δέσποζε, που βασίλευε το είδωλο. Και σχηματίστηκαν ξανά αριστερά και δεξιά του.- Το πράσινο τερατάκι συσπάστηκε κι αυτό και ευθυγραμμίστηκε με το χρόνο που δεν υπήρχε.- Νέους τοίχους έβλεπε τώρα, μουτζουρωμένους και στο μέσο του καθενός μια κορνίζα με ένα μάτι που τον παρατηρούσαν ύπουλα. Πότε μπλε, πότε μαύρα, δεν είχε σημασία τα ήξερε καλά αυτά τα μάτια. Τον διατρυπούσαν, τον ψαχούλευαν με αόρατα χέρια, με βλεφαρίδες λόγχες, διαπεραστικά, εξεταστικά, με διχαλωτή γλώσσα.

Μπροστά και πίσω μόνο χάος, εκατέρωθεν οι βδελυρές και γοητευτικές ματιές.

Ξαναβγήκε έξω. Τι να ήταν αυτό; Μια μαύρη τρύπα σε πράσινο φόντο που μιλούσε σε απευθείας σύνδεση με το σύμπαν; Ή μήπως ένα ζουζούνι που κοιμόταν πάνω στο φύλλο;

Χάθηκε η μνήμη, χάθηκε

έμεινε ξέμπαρκη σαν αλυσίδα

στο λευκό φως που ξεπροβάλλει

από κάτω της

τέντωμα, ανάταση, το κέρατο σταθερό

Φώς και Καπνός V

Υποσυνείδητα...

Αχνές ανούσιες φωνές έρχονται από παντού, το μολυσμένο μου στόμα προσπαθεί να αποκτήσει ζωή, μα γιατί πιέζομαι να βγάλω τα σπλάχνα μου έξω; Εγώ το μόνο που θέλω είναι να αρπάξω τη στιγμή, κάτι που να υποδηλώνει σημασία, κάτι που έρχεται από μόνο του και σε γεμίζει σαν πνευματικό πνευμόνι. Αυτό θέλω, ένα μάτι να με δει και να μου φυσήξει καπνό, η θύμηση μιας Ιέρειας με γεμίζει δάκρυα και μονάχα ένα ουρλιαχτό θα τα κατευνάσει. Καπνίζω νευρικά χωρίς λόγο, θα ήθελα να ζήσω ένα όνειρο χωρίς να ξυπνήσω με θέμα που θα επιλέξω εγώ. Το μολυσμένο στόμα γελά χαζεύοντας το σαρκιό μου, θέλει να φύγει, σιγά μη το αφήσω μου' ρχεται να του ξεριζώσω τα δόντια αλλά θα είναι τα δικά μου δόντια, μαζί πορευόμαστε. Λαχάνιασα, ξεράθηκε το στόμα μου πίσω από το κεφάλι μου ακούω τριξίματα, σταμάτησα να σκέφτομαι, όχι δε γίνεται αυτό, ας ξαπλώσω λίγο μήπως και οι φαντασία γίνει ολόγραμμα, εκεί με το κεφάλι χωμένο στο μαξιλάρι, στα σκοτεινά, να παίζω με τις προβολές της ίριδας όπως όταν ήμουν παιδί, ναι εκεί θέλω να πάω, σταμάτα να χαχανίζεις ηλίθια ουλή!

Φώς και Καπνός ΙV

Ιστός

Αράχνες είμαστε

που αιωρούμαστε στο κενό

προσπαθώντας να υφάνουν τον ιστό τους

στη γωνιά του κόσμου

Προσδοκούμε

να προλάβουμε

να ολοκληρώσουμε το έργο μας

το σκοπό μας

πριν μια ριπή ανέμου

μας πάρει μακριά

και ταυτόχρονα

να προσέξουμε μη πιαστούμε

σα μύγες

στον ίδιο μας τον ιστό

Φώς και Καπνός ΙΙΙ