Doom or be doomed! Μέρος δεύτερον

Με τόσα απίθανα albums που είχα στο μυαλό μου όταν έκανα το πρώτο μέρος ήταν προφανές πως θα χρειαζόμουν και ένα δεύτερο. Ορίστε λοιπόν μερικά ακόμη πολύ αγαπημένα, τα οποία όμως ξεφεύγουν και λίγο από τα στεγανά του είδους. Πολύ μ' αρέσει αυτό.




Candlemass- Epicus Doomicus Metallicus

Το λέει και το όνομα, ο δίσκος που βάφτισε το ιδιώμα αυτό και ενέπνευσε πάρα πολλούς στα χρόνια που ακολούθησαν. Το ντεμπούτο των Σουηδών παρουσίασε έναν ήχο πρωτόγνωρα βαρύ για την εποχή του(1986), με αργόσυρτα riffs, έχοντας ταυτόχρονα έναν επικοδραματικό τόνο που τονίζονταν από τους fantasy στίχους. Τα φωνητικά του Johan Lanquist είναι ανατριχιαστικά, είτε στα αργά σημεία τα οποία είναι και περισσότερα, είτε στις πορωτικές εξάρσεις. Κάπου στο τέλος, στο κομμάτι A Sorcerer's Pledge, μια ομάδα από σύννεφα έρχονται να απαγάγουν τον ήλιο.



Sunno)))- White 1

Το συγκρότημα-ορισμός love it or hate it! Για κάποιους είναι ανούσιος θόρυβος και κουλαμάρα, για κάποιους μαζόχες σα και του λόγου μου όμως, ένα group που έδωσε νέο ορισμό στην λέξη ατμόσφαιρα. Εδώ το doom ξεχειλώνεται όσο δε πάει. Οι ταχύτητες πανε για ύπνο και ο πραγματικά τερατώδης ήχος θυμίζει περισσότερο παραισθησιογόνο πέπλο. Σ' αυτό τον το δίσκο (η αλήθεια πονοκεφάλιασα για να επιλέξω ποιον αλλά αυτός είναι ο αγαπημένος μου τελικά) η προσθήκη φωνητικών και πρωτόλειων drums ενισχύει το όραμα των δύο κιθαριστών κάνοντας την ατμόσφαιρα απόλυτα εικονοπλαστική μέσα στο μινιμαλισμό των ενορχηστρώσεων. Η ακρόαση με ακουστικά είναι πραγματικά συγκλονιστική.


Unearthly Trance-Seasons of Seance,Science of Silence

Ακόμη ένα ντεμπούτο, ιδιαίτερα αγαπημένο. Εδώ οι Αμερικανοί αυτοί προσθέτουν στο θεοσκότεινο, νιχιλιστικό τους doom την αγάπη τους για το black metal, συνεπώς η ατμόσφαιρα παγώνει επικίνδυνα και εμέις τρίβουμε τα χέρια μας όχι για να ζεσταθούμε, αλλά απο ευχαρίστηση. Οι ταχύτητες είναι φυσικά αργές και τα όποια γρήγορα περάσματα(τα οποία καθόρισαν τον ήχο τους στη πορεία) απλώς συντελούν σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα: Δισκάρα!



Khanate-Khanate

Σαπίλα, σαπίλα, σαπίλα! Αυτή η λέξη μου έρχεται στο μυαλό
όταν σκέφτομαι αυτούς εδώ. Η έννοια αργόσυρτο πάει σε άλλα επίπεδα, πραγματικά είναι απο τα πιο αργά πράγματα που έχουν κυκλοφορήσει και σε συνδυασμό με τα άρρωστα φωνητικά κάνουν το album να μοιάζει περισσότερο με τελέτή αυτοβασανισμόυ (ή αυτολύτρωσης αν προτιμάτε). Στη συνέχεια κυκλοφόρησαν ενα ep ενώ το δεύτερο album τους έιναι ακόμα πιο αργό. Ναι είναι δυνατόν, πιστέψτε με!



Τελειώνοντας θα ήθελα να αναφερθώ και σε κάποια άλλα συγκροτήματα τα οποία αξίζουν να τα ψάξετε γιατί πολύ απλά σπέρνουν. Obsessed, Saint Vitus, Burning Witch, Iron Monkey, EyeHateGod, Grief, Winter, Thergothon, Goatsnake, Krux, Warhorse, Sourvein, Ramesses, Yob.