Ξαφνική αναταραχή

Ι

Κάθεσαι ατάραχος όταν ξαφνικά συμβαίνει

Προσπαθείς να πιαστείς από κάπου. Από τους ήχους των γειτόνων.

Από τη γλυκερή μουσική που στάζει από το ταβάνι.

Από τους ήχους ενός χαλασμένου ραδιόφωνου.

Αλλά αυτό πολλαπλασιάζεται και σε κατανικά.

Βρίσκεσαι με τα χέρια τεντωμένα μπροστά αναζητώντας συνοχή στον ψυχρό αέρα της μεγαλούπολης και μια γλυκόπικρη μελαγχολία σε κυριεύει.

Ξυπνάς

καθισμένος ακόμα στον καναπέ με τα μάτια σου υγρά. Νόμιζες πως δεν θα τέλειωνε ποτέ. Άκουγες ξανά και ξανά, ένιωθες ξανά και ξανά, ώσπου ήρθε το απότομo φινάλε και κάποια διαστροφή σε κάνει να το θέλεις ακόμα.

ΙΙ

- Υπάρχει ένα τεράστιο κενό. Δεν μπορώ να το γεμίσω μ’ αυτά που θέλω οπότε θα βάλω άλλα πράγματα μέσα.

- Τα κενά γεμίζουν μόνο μ’ αυτά που πρέπει. Αλλιώς παραμένουν πάντα κενά.

- Ίσως να το ξεγελάσω τότε