Πραγματικότητα

Νάτο πάλι. Νάτο το περισκόπιο. Αναδύθηκε από τα βάθη και περιστρέφεται για να δει. Για να δει εμάς. Ποιος το κινεί; Ο ερημίτης, ο εξόριστος που με τη βραχνή του φωνή σα να χαιρετάει. Και οι ψίθυροι αυξάνονται μέσα σε κύματα ηχούς.

Δεν έχεις ξεφύγει

Η μοναξιά μέσα στο πλήθος. Το στριφογύρισμα, η βροχή αστεριών, η αλήθεια σε περιτύλιγμα δώρου, όλα χάθηκαν με μια πνοή σιωπής. Καλοδεχούμενο ο, τι σύρει μαζί του το μέλλον. Η ένωση πονάει όταν τη βλέπεις. Πόσο φοβάται την αιωνιότητα

Φωτιά μέσα στον πάγο, κίνηση μέσα στην ακινησία. Η θάλασσα ανυψώνεται ως τους κρατήρες της σελήνης και ο βυθός μένει γυμνός, εκτεθειμένος. Κάτι σείεται, αντιδρά, αναρωτιέται.

Κάποια πεποίθηση αρχίζει να λιώνει από τη θέρμη του ήλιου που ανατέλλει από τα βουνά. Αρχαίος, αρχέγονος βασανιστής

Να φοβάσαι, του λέει

Να φοβάσαι

μη ξυπνήσεις ανάποδα κάποια μέρα και βρεθείς να πέφτεις, να βουλιάζεις σε κινούμενη κόκκινη άμμο. Έβηξε, κλότσησε και έφερε αντίρρηση. Πρόσβαλλε τη μνησικακία του λαμπερού τελάλη. Ανάσανε βαθιά και υπερασπίστηκε το κάστρο του.

αλλά τον έπιασαν οι σπασμοί

σπασμοί πανικού

σπασμοί φόβου

πώς;

πώς να ξεχάσει το κύμα

που αντέκρουσε

όταν

έρχεται η θάλασσα

ορμητική

κατά

πάνω

του

;