Κρίση

Γιατί;

Γιατί ο ουρανός;

Γιατί ο ουρανός να είναι διαφορετικός;

Από πόλη σε πόλη

Γιατί οι κρίσεις δεν κάνουν τοπογραφική διάκριση; Το έχουν στο αίμα τους, να έρπουν να καραδοκούν να χιμούν πάνω στα κουρασμένα, ιδρωμένα κορμιά όταν αυτά κοιμούνται ήσυχα μέσα στην ομίχλη της συνείδησης τους. Στάζει ο ιδρώτας, κυλάνε τα ρυάκια μαζί με το αίμα.

Θα στεγνώσει ο ιδρώτας, θα πήξει το αίμα. Η ομίχλη θα ανατείλει ξανά. Πόσο μακριά είναι δύο μέρες πριν;

Ρωτώ

Ρωτάει

αυτός

ο

ήρωας

ο

τραγικός

Βρήκε τη πέμπτη διάσταση ο π ο ν ο ς. Αυτή είναι. Τη βρήκε, αν δεν είναι παραίσθηση, μια ακόμη παραίσθηση. Τέμνει το χρόνο κάθετα και σέρνεται γδέρνοντας τον, πιο ισχυρός είναι.

κρίση

Πώς να μη γυρίσει το κεφάλι , πώς να μην ανοίξει το στόμα να μιλήσει. Άντεξε, όμως το φίδι παραμονεύει δίπλα στον πνεύμονα. Το φως σπαρταρά και αγωνιά να βγει έξω σε μακριές, υπέρλαμπρες στήλες από το στόμα του. Αυτός υπομένει χωρίς να ελπίζει. Υπομένει τους ψιθύρους, τα γιατί, τις κρίσεις, τους διακριτικούς κεραυνούς που κοχλάζει το αίμα. Μπορεί να ξεράσει, να βουρκώσει, να φερθεί κυνικά, να κάνει το μπλε να κρυφτεί πίσω στη τρύπα του και αυτός ν’ απολαύσει τις αναθυμιάσεις από τη λευκή πλημμύρα.

κρίση

;

;

Δεν υπάρχουν φωτοστέφανα, παρά μόνο παρανοϊκές ίριδες