Τυφλός ήλιος

Παρέα με τους νευρώνες, αγκαλιά
φιλώντας ένα τοίχο
μια σταγόνα μέλι στάζει από το ταβάνι
και βλαστημώ που δε μπορώ να τη γευτώ

-ξεχνώντας πως είναι παρελθόν-

Επέλεξα να μη πιστεύω σε τίποτα
παρά μόνο σ' αυτά που με εξιλεώνουν
να σταθώ μπροστά τους γυμνός και γδαρμένος
με την ελπίδα του λήθαργου πίσω από το κεφάλι μου
μια σταγόνα ουίσκι και λίγος καπνός
υπόσχονται δύο λεπτά πρωτόγνωρης μαγείας

+αλλά ως εκεί+

Έτσι θα πρέπει να νιώθουν οι σκιές κάτω από το φως
εύχονται να ζούσαν χωρίς τη παρουσία του
και τότε όλες οι ματαιότητες θα έπαιρναν μορφή
και όλα θα ήταν διαφορετικά
θα είχαμε τυφλώσει τον ήλιο και θα
γευόμασταν ανενόχλητοι το μέλι