1) Στο λεωφορείο σήμερα κοίταζα τρεις κωφάλαλες κοπέλες. Σκεφτόμουν λοιπόν, όσο "κάπως" κι αν ακούγεται, πως είναι τυχερές μέσα στην ατυχία τους που δεν έχουν ακούσει ποτέ Βίσση, Τσαλίκη, Ρουβά και όλα αυτά τα καρκινώματα της μουσικής που οι υπόλοιποι τρώμε στη μάπα θέλοντας και μη.
2) Ακούγοντας ραδιόφωνο στο ίδιο λεωφορείο αναρωτήθηκα πόσο ανόητο μου φαίνεται να παίρνει κάποιος τηλέφωνο σε έναν σταθμό και να ζητάει π.χ. το Paradise City ή το Smells Like Teen Spirit και να του το βάζουν και από πάνω. Δηλαδή ρε φιλαράκι τι μας λες τώρα, πως είναι ξέρω γω δυσεύρετα κομμάτια που δε παίζονται συχνά ή ότι δεν τα έχεις στη δισκοθήκη σου; Αυτό πάει και στους παραγωγούς φυσικά. Δε ξέρω αν είναι δικός μου κομπλεξισμός που αντιπαθώ τα κομμάτια-"σούπες" σε μαγαζιά και ραδιόφωνα αλλά νιώθω πως έχω δίκιο σ' αυτό το θέμα. Quest for Fire, όχι The Trooper, καταλάβατε;
3) Το καινούριο άλμπουμ των Burst γαμάει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου