Συνάντησα τη νύμφη της παγωμένης λίμνης ένα βράδυ
που είχε ζέστη αλλά έβρεχε.
Μου χαμογέλασε μέσα από τις ρωγμές του κόκκινου φορέματος της.
Περπατούσε παράξενα, σα να της είχαν σπάσει τα πόδια
οι τιτάνες της υπεροψίας.
Αναθάρρησα και σπαρτάρισα μέσα στ' όστρακό μου.
Το ασπόνδυλο σώμα μου συσπάστηκε βίαια
και πετάχτηκε έξω.
Ήταν όμορφα μα δε μπορούσα να αναπνεύσω.
Μπήκα ξανά μέσα κλαίγοντας με τις βλέννες να κυλούν.
Η νύμφη έτριξε τα δόντια που της είχαν απομείνει,
πέταξε το φόρεμα της και άρχισε να χορεύει γυμνή στη βροχή.
Από τότε έχω ανοίξει μια τρύπα στ' όστρακό μου και τη παρατηρώ.
Συνέχισα να το κάνω έως ότου πέθανε, ένα βράδυ σαν και εκείνο
που τη πρωτοείδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου